Sevgi, iç çekişlerin buğusuyla yükselen bir düşmandır.

Ah bu aşk, gözleri bağlıyken bile nasıl görür gönlümüze giden yolları.

Romeo:"İşte dudaklarım arındı günahından senin dudaklarında." Juliet:"Benim dudaklarımda kaldı günahın öyleyse." Romeo:"Dudaklarımdan mı geçti bu günah? Ey tatlı bir zorlanışla işlenen suç! Günahımı geri ver bana." Juliet:"Kitabına uydurarak öpüyorsunuz beni."

Ey kavgacı sevgi! Ey sevilen nefret! Ey hiçten yaratılan şeyler! Ey ağır hafiflik! Ciddi hoppalık! Güzel şekillerin biçimsiz kargaşası! Kurşun tüy, parlak duman, soğuk ateş, hasta sağlık! Hep uyanık uyku! Ey kendisi olmayan! Duyarım bu sevgiyi, ama zevk almam ondan.

Yaşlı başlı, ak sakallı diye acıma kimseye: Madrabazın biridir. İki yüzlü ev hanımına vur benim için; Namus kılığında kıyafetindedir yalnız, Aracı karının biridir aslında. Bakirenin yanakları yumuşatmasın keskin kılıcını; Çünkü onun da kafesli urbalar arasından Erkeklerin gözlerini oyan meme uçları Merhamet kitabında yazılı şeylerden değildir; Kes at yere o belalı kalleşlerri! Gülümseyince çukur çukur olan yanakları! Delileri merhamete getiren yavruya da acıma. Piçin biridir diye düşün; kahinlere sorsan O yavrudur belki bir gün gırtlağını kesecek olan. (İş Bankası Kültür Yay. - 5. Baskı - Sf: 80) Kim güvenir, kim güvenebilir de kendine Vicdan rahatlığıyla çıkıp ortaya: Şu adam bir dalkavuktur diyebilir; Bir teki dalkavuksa hepsi de öyledir insanların. Çünkü talih merdiveninin tüm basamaklarında Bir alttaki bir üsttekine yaltaklanır. Bilgili kafa altını bol kafasıza boyun eğer. Çapraşıktır her şey, Dosdoğru hiçbir yanı yoktur lanetli hamurumuzun Düpedüz kalleşlikten başka. Cehennemin dibine öylseyse Bütün o ziyafetler, toplantılar, insan sürüleri Benzerlerini de, kendini de aşağılık görüyor Timon! Yerin dibine batsın insanlık! (İş Bankası Kültür Yay. - 5. Baskı - Sf: 75-76)

TIMON Kıtır kıtır kesin yüreğimi para diye. TITUS Benimki elli talent TIMON Kanımı damla damla sayın! LUCIUS'UN HİZMETÇİSİ Beş bin altın efendimiz. TIMON Beş bin damla sen alırsın. Seninki ne kadar? Seninki VARRO'NUN BİRİNCİ HİZMETÇİSİ Efendim... VARRO'NUN İKİNCİ HİZMETÇİSİ Efendimiz... TIMON Doğrayın, bölüşün beni! Tanrılar da sizi tepelesin!

Tanrı sınamak istediğinde beni, Dert verip dermanımı keseydi, Bin bir türlü sıkıntı, utanç yağdırsaydı Göklerden şu çıplak kafama, Boğazıma kadar beni gömseydi yoksulluğa, Tutsak edip kırsaydı bütün umutlarımı, Bir damla huzur bulabilirdim yine de Ruhumun bir köşesinde. Ama hayır, küçümseyen dünyanın Durmadan beni gösteren parmağı Değişmeyen bir alay konusu ediyor beni. Buna da katlanabilirdim; dayanabilirdim buna da. Ne yazık, içime aşkımı sakladığım, Bana isterse hayat, isterse ölüm getiren o kaynaktan, Sevgisini isterse besleyen, isterse kurutan o pınardan. Çıkarılıp atılmak! Ya da orada kalıp orayı kurbağaların Çiftleşip ürediği pis bir su birikintisi saymak! Rengin uçtu bak; Sakin ol, genç, gül dudaklı, masum yüzlü melek! Şimdi cehennem kadar korkunç görünüyorsun sen! Seni koklayanı kendinden geçirip acı veren Zararlı ot, hiç doğmamış olsaydın keşke. ''Ne günah işledim,'' diye soruyor bir de! Bu güzel kağıt, bu eşsiz kitap Üstüne '' Orospu '' yazılsın diye mi yaratıldı? Ne günah işlemiş! İşlemiş! Orta malı seni! Senin yaptıklarını söyleseydim eğer, Cayır cayır yanardı yanaklarım ocak gibi, Utanç denen şeyi yakıp kül ederdi. Ne günah işlemiş! Kokusunu duymasın diye gök burnunu tıkıyor, Ay, gözlerini kapatıyor utançtan. Önüne çıkanı öpen çapkın bile Toprağın derinliklerine sığınmış işitmesin diye. Günahı neymiş?!! Utanmaz orospu!... OTHELLO William Shakespeare Türkçesi : Özdemir NUTKU

Asla sevmemiş olanlar kırık kalplerle alay eder.

Birer uşak gibi yaşıyorsak, sevgili Brutus, Kabahat yıldızlarımızda değil, kendimizde.

Ne taş kuleler, ne tunç duvarlar, Ne havasız zindanlar, ne zincirler Bağlayabilir insan kafasındaki gücü. Ama can usandı mı dünya nimetlerinden Kendi kendini azat edebilir her zaman. Ben bildiğim gibi herkes de bilir ki İnsan kendi payına düşen zorbalık yükünü Kaldırıp atabilir dilediği zaman.