Düşün, dünyada birbirini sevmek, birbirine yakın olmak hisleri de olmasa yaşamanın manası kalır mı ?

'Ben o odada bir türlü sesimi bulamadım..!'

Hayatında yalnızlıktan başka bir şey görmediği için, müthiş yalnızlığının farkında bile değildi...

Ben zaten kızdığımı nadiren belli ederim. Teessürümü de hiç göstermem. Herkes keyfi yerinde, daima gülen biri sanır. İşte bunun için yazılarım çok dertlidir.

Dünyada kuvvetlinin ve zayıfın, akıllının ve budalanın, faziletli olanın ve sefilin aynı derecede malik oldukları bir hak vardır: Yaşamak hakkı!.. Hiçbir meziyet, hiçbir kuvvet bu hakkı birisinden alıp diğerine vermek salahiyetinde değildir...

Pek az misafirliğe gitmek ve pek az misafir çağırmak istiyorum. Bir sürü fesat ve dedikoducu insanla ahbaplık edip ne olacak sanki? Biz birbirimize yeteriz, değil mi?

Mehtaplı gecelerde yalnız başıma gezmek kadar hoşuma giden şey yoktur. Yalnız bilmem dikkat ettin mi, mehtap insana daima bir arkadaş aratır.

"Sinirlerimi merak etme. Bilirsin ki demir gibidir ama demir gibi kalmaları için ara sıra, kimse görmeden, sizin yanınızda sinirlenebilmeliyim. İhtiyarlığımda çekilmez bir adam olacağım hakkındaki iltifatına teşekkür ederim. Ama bu tahminin doğru çıkmayacak sanırım. Çünkü ihtiyarlayacağımı kim söyledi? Hep genç kalacağım."

Canım Aliye, Ruhum Filiz ; Hislerim artık yazılmayacak derecede..

'Ruhum Filiz! Sana Vala teyzen bu mektup zarflarıyla mektupları gönderdi. Zeyyat Bey İsviçre'den çocuklarına yollamış. Arkadaşlarına tatilde mektup yazarsın. Resimleriniz pek şirin çıkmış. Bakıp bakıp öpüyorum. Yakında yollardan kar kalkar kalkmaz seni kucaklayacağım. Derslerin nasıl? Bana bilgi ver. miyop gözlerinden binlerce kez öperim" kızım.