İçimde sönük bir ümit yok değildi. Çok güzel bulduğumuz için, hiçbir zaman elimize geçmeyecek sandığımız şeylere karşı duyulan o ümitsiz ümit...

Madem ki yakında yine bırakıp gideceğiz, derdimiz eksik gibi niçin başımıza yeni bir sevda satın almalı..?

"İstediğimiz şeye inanmak, istediğimiz şeyi zihnimizden çıkarıp atmak kendi elimizde miydi...?"

Zaten o bütün yüreğine dokunan şeylerle zahiren eğlenirdi...

Uğruna kendimi feda ettiğim şeyin,bir vehim gibi silinip gittiğini görürsem,nasıl tahammül edecektim...?

Evimdeki yalnızlıktan nasıl korktumsa içimdeki yalnızlıktan da öyle korkuyorum...

Bazı uykuların ağırlığından korkmak lazım..

Sevdiklerimiz vardır ki ayrı bulunduğumuz zamanlarda sık sık düşünürüz; ayrılığın sevgimizi artırdığını duyarız. İlk görüşeceğimiz gün için fevkalade bir şeyler hayal ederiz. Fakat vaktaki kavuşma zamanı gelir. Onlar yabancı bir tavırla, lakayt bir bakışla bizi karşılarlar. Anlarsınız ki sizi onlara yakınlaştıran ayrılık, onları bilakis sizden uzaklaştırmıştır...

Ölüme razı olmakla her şeye hak kazanıyorsun. Ölüm bütün lekeleri siler...

Sade düşünmek,sade beynimle çalışmak beni doyurmayacak.Uğraşmaya,didişmeye,çarpışmaya ihtiyacım var...