İgor'un konuşacağı kimse yok, konuşmak istediği de yok. Kazanan yalnızdır. ... Belki de sorun burada: Yaptığı işi hâlâ çok seviyor. Birkaç saat önce bardan içeri giren kadının şimdi masasında onunla birlikte oturuyor olmamasının nedeninin bu olduğundan emin. Düşünmeyi sürdürerek vakit geçirmeye çalışıyor, ama saat sabahın üçünü geçti, güzel kadın ve -kendisine çok benzeyen- kibar kavalyesi yeniden görünmediler. Belki de doğrudan odalarına çıktılar. Hala şampanya yudumluyorlar. Belki de yataklarına uzanmış, birbirleriyle ilgilenmeden dergilerini okuyorlar. Ne önemi var ki. İgor yalnız ve yorgun, uyumak istiyor.

Ayrılık, yalnızlık, üzüntü anlamına da gelse, aşk her şeye değerdi. Piedra Irmağı'nın Kıyısında Oturdum Ağladım, Paulo Coelho

Olanaksızı olanaklı kılmaya çalış. Aşağılardan başlama, çünkü şu anda oradasın. Birileri merdiveni çekip almadan basamakları hızla tırman. Korkuyorsan, bir dua oku, ama devam et.

"Bir seyi gercekten istediğin zaman, arzunu gerçekleştirmeni sağlamak için bütün evren işbirligi yapar" demişti yaşlı kral.

"Gücümüzü gösterebilmemiz için önce zatıflığımızın kendini gösterebilmesi gerekir."

Ayna mükemmel yansıtır; hiç hata yapmaz, çünkü düşünmez. Düşünmek, hata yapmak demektir.

''git, gez dolaş ve dünyanın en güzel dağlarının bizim dağlarımız, en güzel kızlarının bizim kızlarımız, en güzel evlerininse bizim evlerimiz olduğunu anladığın zaman dön...''

İnsanların geleceğini okuyarak hayatımı kazanıyorum , dedi. Değnek gizbilimini tanıyorum ve her şeyin yazılı olduğu mekâna girmek için onlardan yararlanmayı biliyorum. Orada geçmişi okuyabilirim, unutulmuş olanları kesfedebilirim ve şimdinin işaretlerini anlayabilirim. Insanlar bana danışmaya geldikleri zaman, geleceği okumam: Onu sezerim. Çünkü gelecek Tanrı'ya aittir ve yalnızca O açıklar geleceği ve yalnızca olağanüstü durumlarda. Geleceği nasıl seziyorum? Şimdinin işaretleri sayesinde . Gizin kökü şimdidedir ; şimdiye dikkat edecek olursan, onu iyileştirebilirsin. Ve şimdiyi iyilestirebilirsen, daha sonra gelecek olan da iyi olacaktır.

?Hayatımızda kesin bir dönüşüm yaratan felaketlerin temelinde hep aynı şey vardır: birini kaybetmek.. Birini kaybettiğimizde eskiyi geri getirmeye çalışmak boşunadır, doğru olan açılan büyük boşluğu yeni bir şeyle doldurmaya çalışmaktır.. Teorik olarak her kayıpta bir hayır vardır; pratikte ise kayıplar insana Tanrı?nın varlığını sorgulatır ve kafada bir soru doğurur: Bunu hak ettim mi..??

Yalnızca içinde bulunduğun anı yaşamaya çalış. Eskiyi anımsamak bizden daha yaşlılara özgüdür.