Çünkü insanları en çok etkileyen şey güzelliktir.

Herkes kendi düşlerini aynı şekilde göremez; kendince görür.

-Ama belki de olacaklara kendimi hazırlamak için geleceği öğrenmek istiyorum. -Bunlar iyi şeylerse hoş bir sürpriz olacaklar, dedi kâhin. Kötü şeylerse daha gerçekleşmeden acı çekeceksin.

Kumullar rüzgârın etkisiyle değişirler ama çöl hep aynı kalır. Aşkımız da böyle olacak.

Kendini tehlikeye atmaktan korkan kişiye ne yazık! Çünkü o kişi belki de hiç düş kırıklığına uğramayacak ve peşinden koşacak bir düşü olanlar kadar acı çekmeyecek. Ama dönüp de arkaya baktığında (çünkü her zaman, sonunda dönüp arkamıza bakarız), yüreğinden şu sözcüklerin döküldüğünü duyacak: ''Tanrının, yaşadığın her güne ektiği mucize tohumlarını ne yaptın? Yaradanın sana bağışladığı yetenekleri ne yaptın? Hepsini bir çukura gömdün, çünkü onları yitirmekten korkuyordun. İşte, şimdi elinde kalan: Yaşamını yitirmiş olmanın kesinliği.''

Beni gerçekten seviyor belki de. Ama biz bu aşkı başka bir şeye, daha derin bir şeye dönüştürmeyi başaracağız. ''Gülünç, diyorum, kendi kendime. Aşktan daha derin hiçbir şey yoktur. Çocuk masallarında, prensesler kurbağalara öpücük verir ve kurbağalar sevimli prenslere dönüşür. Gerçek yaşamdaysa, prensesler prensleri öper ve prensler kurbağaya dönüşür.''

Barajlar gibidir aşk, bunu biliyorum: Bir zerre suyun sızabileceği bir çatlak bırakırsanız, bu su, duvarları yavaş yavaş kemirir ve öyle bir an gelir ki, akıntının gücünü artık kimse denetleyemez. Duvarlar yıkılacak olursa, aşk, efendi olarak her şeye el koyar; neyi yapabilirim, neyi yapamam, sevdiğim kişiyi yanımda tutabilir miyim, tutamaz mıyım, gibi sorular artık boşunadır... Aşık olmak, denetimi elinden kaçırmak demektir.

-Sevmek tehlikelidir. ''Sevgi hakkında gerçekten de korkunç bir benzetme.''

Çünkü doğru düzgün bitirilmeyen şeylerin ardında hep açık bir kapı, keşfedilmemiş bir olasılık, her şeyin yine eskisi gibi olabileceğine dair bir ihtimal kalır. Böyle durumlara bayılan bir sürü insan tanısam da hayır, ben buna hiç alışık değilim. sayfa 231

Derken bir gün körler görmeye başlar. Mutsuzlar teselli bulur , ıstırap çekenler çare. Şövalye gelip bizi kurtarır hayat kendini aklar .. sayfa 168