- Ya Rabbi! Ya Rabbi! İnsanın, yüzü gibi, gönlünü de meydanda yarataydın ne olurdu?
- İşte sen can, ben vücut! Sen muhabbet, ben gönül! Sen güzellik, ben aşk! Sen, güneş gibi yüzüne baktıkça gözlerimi yaş içinde bırakıyorsun; ben, gölge gibi, senin -yalnız senin- ayağının altında sürünüyorum!
- Zihnimden babamın, annemin sevgisini çıkardın! Kardeşimin mezarı gönlümde idi, onu da unutturdun! Şimdi hayali de, kendi de kara topraklarda yatıyor. Mezarını görmeden, hatırıma gelmiyor. Ne uykum kaldı, ne iradem kaldı, ne bir şeyde arzum kaldı. Kendinden başka, gönlümde bir şey bırakmadın! Şimdi de kendini elimden alacaksın, hem de müjdesini kendin getiriyorsun. Kalbini yaracaktın da bana bu merhameti, bu insafı mı gösterecektin?
- Ömrümün her lezzetini kaybettikten sonra, kara toprağın nesi var? Birkaç dakikalık can acısından mı korkacağım?
- Gideceğim! Gideceğim! Gideceğim! Gideceğim! Yoluma cehennemin ateşleri saçılsa, yine gideceğim! Göğsüme Azrail'in pençesi dayansa, yine gideceğim! Babamın mezarını çiğnemek gerekse, yine gideceğim! Annemin vücudu ayağımın altında ezilecek olsa, yine gideceğim! Gerçekten benim için öleceğini bilsem, yine gideceğim!
- Vatan sevgisinden maksat, toprağa değil, onun üstünde yaşayan insanlara duyulan sevgidir...
- Devlet, harp açmış. Düşman, sınırda şehitlerimizin kemiklerini, topraklarını çiğnemeye çalışıyor. Hiç, nasıl olur ki, düşmanın silahı vatana çevrilsin de karşısında önce benim göğsümü bulmasın? Hiç nasıl olur ki, vatan tehlikede bulunsun da ben evimde rahat oturayım. Hiç, nasıl olur ki, devlet yerinden oynasın da ben çivilenmiş gibi burada kalayım? Hiç, nasıl olur ki vatan sevgisi bugün her şeyden kutsal olsun da ben yalnız senin sevginle uğraşayım? Hiç, nasıl olur ki, dünyada her şeyin ilerlediğini bilip dururken ben babamdan, ecdadımdan aşağı kalayım?
- Gel ey bahar mevsimi,gönül rahatlığımın ve uykumun mayasısın Düşünce ve hatırımın arkadaşı,acılarla dolu gönlümün isteğisin.
- Baharın her ürününü,her safhasını,her halini bir benzetme ile tasvir etmek,benim değil;gökyüzünü ham eriğe,yerküreyi kızıl yumurtaya benzeten hayalcilerin dahi kolaylıkla yapabileceği şeylerden değildir.
- İnsan bir garip hayvandır ki her şeye alışır.Her alışmadığı şeyden korkar.Hatta,bazı kere o kadar korkar ki mesela dünyada en çok,sonsuza kadar sürmediği bilinen ikbalden ayrılmayı bile tercih eder.