" Ruhum sürgün kuşlar arasında ezik yaşardı.. Susardı sazımın en kıvrak teli.. "

Her "keşke", insanın geriye doğru kendisini sorgulaması sayılır. İnsan bu sorgulamayı yaptığında pek çok "keşke"sini unutmak istediğini, hatta bazılarını unuttuğunu fark eder ve unutmanın insanlara bir nimet olarak verildiğini bile düşünür. Çünkü hafızalar, unutulmayacak dostlar ve dostluklardan çok, unutmak istenilen anlar ve zamanları biriktirir. Bir düşünün, aklınızdan silmeyi istediğiniz sahneleriniz mi, hatırlamayı istediğiniz anılarınız mı daha fazla?

Doğu kültürü sosyal hayatı hikâyelerle harmanlamayı, kuşaktan kuşağa aktarırken büyük veya küçük hikâyeler üzerinden ilerlemeyi sever. Bazen kulağımızdan kısa bir hikâye girer, zihnimize veya kalbimize yerleşir, benliğimiz ile özdeşlik kurarak bize bir ders verir. Biz bu hikâyeyi o andaki cazibesi dolayısıyla unutmayız ve lazım olduğunda, yeri geldiğinde anlatır, başkasının aynı tecrübeyi yaşamasını isteriz.

...her çağ, kendi ilmi ve tekniği kadar hikâyesini, efsanesini ve menkıbesini de üretmekle yükümlüdür.

"Eceldir bu!...Nice yürük küheylanlar yolda kalırken nice topal atlar menzile varır; biri hasta yatağında ölmez de diğeri onun başucunda can veriri! 'Gelimli gidimli dünya / Sonucu ölümlü dünya' işte. İnsan ona göre yaşamalı."

Yaşadığın her an, kendi hakkını ister. ( Goethe)

Aşk Allah'ın has odunudur, yalnızca özel kalplerde yanar.

"Ölümden daha güçlü olan şey, bize ölümü göze aldıran şeydir."

"Aşk, canı için sevgili değil, canını sevgili için taşımaktır..."

"Tez görüp bıkmak, az görüp vuslat arzulamaktan kötüdür."