''Ve şimdi Kinyas gelmiş,bana yeniden yükselmemi söylüyordu.Paraşütünü açmış bir adamdan uçağa dönmesini beklemek gibi.''

Mucizeler bitti.Doğmak yeterince mucizevi. Başka bir tane daha beklemek aptalca. Ölmekte ikincisi.Bunların arasında da hiçbir şey yok. Kimse beklemesin.....

Gerçekten de konuşarak yapılmayacak iş yoktur.İhtilaller çıkartılabilir, birileri aşık oldurulabilir ve hatta intihar ettirilebilirdi.Konuşarak her şey yapılırdı.Ve bu bana çok komik geliyordu.Birisinin ağzından çıkan , üç yüz kilometre uzakta doğmuş başka birine hiçbir anlam ifade etmeyen kelimeler dünyayı yönetiyordu.

İletişim diye bir şey yok.Fazla iyimser bir kavram

Hissedilerek söylenenler yalnız gelmezler.Önlerinde ve arkalarında bir sürü anlamsız cümle olur.

Ama biliyorum, izin vermeyecek insanlar rahatça kendimizi yok etmemize.Arkadaş olacaklar. Aşık olacaklar.Sırdaş kesilecekler başımıza.Robinson'un bile yanına Cuma'yı veren dünya, üzerinde yaşayan bütün insanları tanıştırma gibi hastalıklı bir saplantıya sahipken uzak kalmamız çok zor olacak gündüzün ve gecenin seslerinden...

Ve bütün dünya aynı olduğu gün bile ortalıkta gezinen benim gibi adamlar olacak.Bozmak için bütün makineleri...

Yaşadığımız hayatı bir başkası yaşasa mutlu olurdu.Dünyayla bir sorunu olmazdı.Ama benim tek düşündüğüm tonlarca C-4'ü dünyanın merkezine koyup bir karpuz gibi parçalandığını seyretmekti.Belkide tek sorun şuydu ;Biz ne istediğimizi bilememiştik hiçbir zaman. Ve dolayısı ile her şeyi deniyorduk. Belki görünce istediğimiz,uğruna yaşadığımız bir şeyi hatırlarız diye.

"Kolay para "diyorum kendime."Dünyayı döndüren bu"

Çok geç alıştım ben yaşamaya