Zargana?nın da dediği gibi, bir lider kalabalık karşısında konuşurken asla o üç kelimeyi telaffuz etmezdi: lütfen, özür, teşekkür. Çünkü bu kelimeler medenî insanlar içindi. Lider medenî olmayandı.

Bir insanın yalnızlığı üzerine söylenecek o kadar söz vardır ki! O kadar büyüktür ki yalnızlık . O kadar kalabalıktır ki. Dünyayı dolduran canlılardan uzak bir hayat yaşamak ya da binlerce bedenin arasında olup hiçbirini dinlemeden ilerlemek. Hepsi de yalnızlığın türleridir. Hapishanelerdeki tek kişilik hücreler bazılarını delirtip kendi isimlerini bile unuttururken, bazılarını da tanrıya dönüştürür...Ama ne olursa olsun, önemli olan tek şey pişmanlıktan arınmaktır. Kendini yalnizlik okyanusuna can simidi olmadan, boğulmak üzere bırakmış bir insan içindeki dibe sürüklenirken devirdiği her metrede sonsuz huzuru hissetmeye başlamışken,eğer tek bir salise pişmanlık duyarsa yalnızlığından, tek bir salise tereddüt ederse tercihinden, işte o an kişinin felaketi başlar. Panik acıyı getirir. Bir kuş gibi suyun içinde süzülen vücudu çirkinleşir, gerilir, kıvrılır, kontrolsüzce kasılır. Ve tercih ettiği yalnızlığın içinde kaybolmaktan korkan insanın en büyük acısı olan deliliğin başladığı noktadır. Daracık, nefesin bile zor alındığı, yerin metrelerce altındaki bir dehlizde, tonlarca havayı hatırlayıp nefes almamaya ve kalp krizi gecirecek kadar büyük bir panik yaşamaya benzer...

Benim hatam bu oLdu HayaL etmeye çok ufakken başLadım. Artık hayaL edecek pek bir şey buLamıyorum. BeLki de çok meşguLüm. BeLki de yetenekLerim köreLiyor.

BazıLarı devLet başkanı , bazıLarı sihirbaz , bazıLarı da deLi oLur sıkıntıdan. Bense en üst yaratık oLduğumu kanıtLamak için kendime , hiçbir şey yapmadan bekLiyorum.

Benim adım yok. Çünkü ben yokum. DeLirdim. Yetmedi. DeLirttim. İğrendirdim . Dünya bendim. -Kayra

Uyumadım. Pişman oLmadım. Kendimden biLe. Ben gerçektim. Dünyanın en gerçek adamı !Bana ait bir gezegen buLana kadar insanLara ve kendime zarar vermeye devam edeceğim... BiLiyorum beni Linç edecekler. Beni bütün dünya öldürecek. En derinde benim cesedim oLacak ancak bedenimi toprak bile kusacak... -Kayra

Kendimi öLümsüz oLarak görüyorum. Mekan ve zamandan kopaLı yıLLar oLuyor. Bir kıza aşık oLmuştum. Onu görmek için aLtı saat yol aLmam gerekiyordu. Bir sabah , treni kaçırdım. Aşık oLmaktan vazgeçtim. Kendinden vazgeçmenin ne oLduğunu asıL ben biLirim.

Bir kadının iyi içki içmesi kadar seyretmesi zevkli bir gösteri yoktur. Tabi bu kadın anneniz ya da büyük anneniz değilse.

Görünene aldanmak, hayatı dayanılır kılmanın ilk şartıydı.

İntihar etmek... Bazı insanlar böyledir. Diğerlerine göre çok daha kırılgan olurlar. Ölümü sırtlarında bir çanta gibi taşıyıp yorulduklarında önce onu açarlar. Her neyse...