Gerçekten Türkçü olmak kolay değildir. Her önüne gelen Türkçü olamayacağı gibi, her Türkçüyüm diyen de Türkçü olamaz.

Gerçekte ise, bugün, Türkiye?de fikir akımları arasında yerli ve mili olan tek fikir Türkçülüktür. Faydalı veya zararlı olsun, ötekilerin hepsi dışarıdan gelmiştir: Komünizm, bize, Rusya?dan aktarılmış ve bir vatan ihaneti halini almıştır. Milletlerarası Yahudi aleti olan Masonluk, Balkanlar yolu ile Türkiye?ye girmiştir. Bugün itibarda olan demokrasinin vatanı İngiltere, sonra Fransa?dır. Epey taraftarı bulunan iktisadi liberalizm ve devletçilik de yabancı köklüdür. Bir zamanlar gazetelerde ve Meclis içinde taraftarları görülen Faşizm, İtalya ve Almanya?da doğmuştur.

Türkçülük, yükselmek için değil, yükseltmek içindir. Topluluklar, fedakar fertlerinin çokluğu nispetinde yükselir.

Türkler vaktiyle birkaç kere birleşmişler ve mutlu olmuşlardır. Yeniden birleşeceklerdir. Millî ülkümüzün ilk maddesini : ?Bütün Türkler birleşecektir? diye ifâde edebiliriz.

Sürülseler de, dilleri bozulup değiştirilse de günün birinde yeni bir Bozkurt doğup Türk ellerini kurt baslı sancak altında birleştirir, değişen lehçeleri tek bir edebî Türkçe haline sokar, Türk'ten boşaltılan Türk ülkelerini Türklerle doldurur. Yoksun budunu bay kılar, azlık milleti çokluk eder, geri kalmışı en ileri ve en üstün seviyeye ulaştırarak tarihin önüne geçilmez zaruretini gerçekleştirir.

Türk, atına atladı; Çinin ödü patladı. Silinmez damağından Kılıcın kanlı tadı. Yağmur, Pars ve Gümüş bir taş sessizliği ile dinliyorlardı. Kara Ozan söylüyordu: Açlık eş oldu, gitmez; Yoksulluğumuz bitmez. Ahımız göğe çıktı, Kara Kağan işitmez. Uza günlerim uza, Tanrım güç ver kopuza Aç bırakıp yendirdin Bizi Dokuz Oğuz?a

İşbara Han'ın ölümüne ağlamak için gözlerimin olmasını isterdim, dedi

Mutlak seveceksin beni bundan kaçamazsın...

Sanma gönül dinlenir, Ufukta gün batınca. Bunalırım kederle Gece gelip çatınca. Bakışlarım puslanır, Gönül dağım sislenir, Göz pınarım ıslanır Sevgi kuşu ötünce. Sevgi yaman bir gerçek, Yâr uzakta bir çiçek. Sevgim sürüp gidecek Ta dirliğim bitince. Bir güzeli özleyiş? İşte en güzel deyiş! Ömür tüket, gönül deş Sevgi seni unutunca. Yâri her bir anışım Bir ölümdür tanışım! Belki diner yanışım Son uykuya yatınca? Ozan, deyişini söylemekte devam ediyordu. Fakat artık iyice kendinden geçmiş olan Urungu işitmiyor, yalnız beynine kazılan birkaç söz, aralıksız olarak içinde tekrarlanıyordu: Belki diner yanışım Son uykuya yatınca? İşte durup dururken bu Dokuz Oğuz ozanı içini dağlamış, yüreğine od düşürmüştü.

Milliyetçilik, Bolivya dağlarında öldürülen Arjantinli maceracı serseri Guevera için zırlayıp da sıra Kazak kahramanı Osman Batur?a gelince susmak hiç değildir.