Pervaneler kendiliğinden mum ışığına koşarlar....(s.316)

"Kim bu adam?Yerin dibinden çıkar gibi karşıma çıkan bu adam kim? Bu adam nerede idi,ne gördü? Bütün olup bitenleri gördüğü besbelli...İyi ama o zaman nerede duruyordu,nereden bakıyordu?Sonra ne diye ancak şimdi yerin dibinden çıkıyor?Hem nasıl görebildi,bu mümkün mü idi ? [S.351]

Önce biraz agladılar ama alıştılar şimdi. Aşağılık insanoğlu herşeye alışır!

Para, darphanede çıkmış olan özgürlüktür.

Belki yanılıyorum ama düşünceme göre, herhangi bir kimse hakkında, sadece gülüşüne bakılarak karar verilebilir. Onun için hiç tanımadığımız birinin gülüşü daha ilk karşılaşmanızda hoşunuza giderse, karşınızdakinin iyi bir adam olduğuna tereddüt etmeyiniz.

" Şu her şeyi büyütmek adetim yok mu, sakat tarafım bu işte. "

" Duvarı yıkmaya gücüm yetmiyorsa kendimi parçalayacak değilim elbette. Ama önümde duvar var diye boyun eğmeyi de kabullenemem."

"Yürürken şarkı söylüyordum, çünkü mutlu olduğumda, ne bir arkadaşı ne iyi bir ahbabı ne de mutlu anında mutluluğunu paylaşacak bir kimsesi olmayan her mutlu insan gibi, durmaksızın kendi kendime bir şeyler mırıldanırım"

Dedim ya, mutlu olduğun için herkesin mutlu olmasını istiyorsun. Bu mutluluğuna layık bir şekilde hareket etmek, hatta belki de vicdanını yatıştırmak için kahramanlık yapma ihtiyacı duyuyorsun.

İnsan kendisine olan saygısını, onurunu ve güvenini yitirdiği an işi bitmiş demektir. Alabildiğine bir baş aşağı düşüş yaşar.