İnsanoğlu, hayvanlara hükmetmeye kalkışma, onlar günahsızdır; oysa sen, büyüklüğüne rağmen yaşadığının yeryüzü toprağını çürütüyor, arkada sadece bu çürümenin izlerini bırakıyorsun...

İnsanların var olmasının sırrı yalnız yaşamakta değil, yaşamanın nedenindendir. Ne için yaşadığını kesin olarak bilmeden insan yaşamayı kabul etmez, hatta dünya nimetlerine boğulsa bile kendini yok etme yoluna gider...

İnsanlar doğrunun düşüp rezil olmasına seviniyorlardı...

Bazı miskin ruhlar başlarına gelen kötülükler yüzünden bütün dünyayı suçlu görürler. Azıcık bir acıma duygusu, biraz sevgi onları değiştirip kötülüklerinden döndürmeye yeter, çünkü içleri iyilik tohumlarıyla doludur...

Başka biri çıkar; cinayet işlememiştir, ama düşünce ve duygularıyla öldürenlerden hiç aşağı değildir...

"İçten, güzel olan her şey daima bağışlatır kendini..."

?Canavarlar cehenneme gidecekmiş; cehennem yaptıkları kötülüğü, mahvettikleri hayatı geri getirebilir mi..??

İnsan hayatın anlamından önce hayatı sevmeli. Mantığa dayanmadan , düşünmeden sevmeli.Duygulara gelince , onlarla sonra ilgilenir.Önce hayatı sevmeli sonra onu anlamaya çalışmalı, işte o zaman huzura erişilir...

''... 'İnsanlığı seviyorum' dedi ama ilginçtir ki insanlığı bir bütün olarak sevdikçe, insanın kendisini daha az seviyorum...''

''....kendi kendinize yalan söylemeyin. Kendi kendine yalan söyleyip yalanını ciddiye alan insan sonunda ne kendinde ne de etrafta gerçeği seçemez olur. böylece hem kendisine hem başkalarına saygısızlık eder. Saygının olmadığı yerde sevgi de kaybolmaya başlar....''