?Ya hep ya hiç? sözü ne kadar büyük bir söz. Sen de ya benimsin ya değilsin. Benimsen eğer hiç mesele yok her şey yolunda demektir. Ama benim değilsen hiçbir şey yok demektir. Farkındayım bir insana böylesine bağlanmak bayağılığın da ötesi bir şey. İşte bu yüzden aklıma bu düşünce geldiğinde durmadan bir korku çöküyor yüreğime?

Ne söyleyebilirdim? Hiçbir şey değişmese bile senin var olduğunu ve senin olduğun yerde tüm öteki şeylerin yok olduğunu anlatmaya çalıştım...

Bu akşamın iyi geceler dileği olarak , beni , her şeyimi ve senin içine dolmanın verdiği bütün mutluluğu bir solukta al....

Elimden hiçbir şey gelmeden şu kapalı, üzüntülü göğe bakıyorum: Geçmiş yıllarla eğleniyor sanki, o da gerçek yüzünü gösteriyor,umutsuz yüzünü, benim gibi onun da eli kolu bağlı...

İnsanın belli başlı iki günahı vardır, öbürleri bunlardan çıkar: sabırsızlık ve tembellik. Sabırsız oldukları için Cennet'ten kovuldular, tembelliklerinden geri dönemiyorlar. Ama belki de belli başlı sadece bir günahları var: Sabırsızlık. Sabırsızlıklarından ötürü kovulmuşlardı, sabırsızlıklarından ötürü geri dönemiyorlar.

Bir hedef var, ama yol yok; bizim yol dediğimiz şey, bir duraksamadır.

Cennet'te yaşamak üzere yaratılmıştık, ve Cennet bize hizmet etmek için düzenlenmişti. Sonra yazgımız değiştirildi; Cennet'in yazgısında da bir değişiklik oldu mu, bu hiçbir yerde belirtilmiyor.

İnsanlarla iç içe olmak, insanı kendini gözlemlemeye götürür.

Gerçek bölünemez, bu yüzden kendini tanıyamaz; her kim onu tanımak isterse bir yalan olmak zorundadır.

Franz Kafka