Sahip oluş yoktur. Sadece oluş ; son nefesi vermeyi, nefessiz kalarak boğulmayı özleyen oluş var.

15. Sonbaharda bir yol gibi: tertemiz süpürüyorsun, sonra yol bir kez daha kurumuş yapraklarla örtülüyor.

"Buradan gitmeli ...tek çare bu, baba. Ama onun Gregor olduğu düşüncesini kafandan atman gerek. Bizim asıl felaketimiz ,bunca zaman bu düşünceye inanmış olmamız. Fakat o nasıl Gregor olabilir ki ? Gregor olsaydı eğer, insanların böyle bir Hayvanla birlikte yaşamalarının olanaksızlığını çoktan anlar ve kendiliğinden çıkıp giderdi ..."

"Bence en iyisi ,odayı eskiden nasıl idiyse aynen öyle korumaya çalışmamızdır , böylece Gregor yine aramıza döndüğünde her şeyi eskisi gibi bulur , arada olup bitenleri unutması da o ölçüde kolaylaşır. "

Gerçeği söylemek zordur,çünkü her ne kadar sadece bir tane olsa da canlıdır gerçek;bu yüzden de canlı ve sürekli değişen bir çehresi vardır

Sana yazmış olmak bile beni rahatlatıyor.

"Ah! Milena, seni anlamsız özlüyorum; korkunç, derinden ve sonsuz.''

"Mesela neden senin odanda duran, sen sandalyende ya da çalışma masanda otururken, uzanırken, ya da uyurken (iyi uykular diliyorum!) seni bütünüyle gören mutlu bir dolap değilim? Neden değilim?"

"Olabildiğince yalnız kalmalıyım. Başardığım ne varsa ancak yalnızlığımın karşılığıdır."

Burada sessizce kalacağım, ve geçmişte olduğu gibi ve gelecekte olacağı gibi.