Yalnız şişmanlara güvenildiğini duymadınız mı? Yalnız bu sağlam fıçılar dayanır kaynamalara, yalnız bu hav istifçileri üzüntülerden, çılgınlıklardan ?kişinin korunabileceği kadar- koruyabilirler kendilerini. Yalnız onlar işlerine dört elle sarılmasını başarırlar. Birinin dediğine göre yeryüzünün gerçek sahipleri şişmanlarmış... onlar işe yararmış yalnız, çünkü Doğu?yu ısıtır, Kuzey?i gölgelendirirlermiş!

"Kitaplar birer uyuşturucudur."

"Anlatamam.İçimde neler olup bittiğini hiç kimseye anlatamam.Kendime bile anlatamıyorum."

Birey olmasını başaranlara düşman kesilen son toplumlar ve bu toplumların en güçlü temeli olan, çocuklarının hep iyiliğini, gerçekte ise sürekli köleliğini isteyen son aile yapıları yeryüzünden silinene değin, Kafka'nın Dönüşüm'ü geçerliliğini ve güncelliğini koruyacaktır. AHMET CEMAL

Doğru yerdeyim, ama ne yazık ki doğru yerde olmadığım izleniminden kurtulamıyorum.

Geçenlerde bir Tribuna okuru bana, "Akıl hastanesinde geniş çaplı araştırmalar yapmış olmalısınız", dedi. "Sadece kendiminkinde," dedim; o da bunun üzerine "kendi akıl hastanemde" sözü için bana bir sürü iltifat etmeye çalıştı.

Kötüyüm Milena, sürekli kötüyüm, bu nedenle masumiyet konusunda bu kadar haykırıyorum. Kimse cehennemdekiler kadar masum biçimde şarkı söyleyemez, bizim meleklerin söylediğini düşündüğümüz şarkı onların şarkısıdır.

Sakin bir ilişkinin imkânsızlığı, aslında son derecede doğal bir sonuca daha yol açtı: Konuşmayı unuttum. Belki zaten büyük bir hatip olmayacaktım ama insanların sıradan akıcı konuşmasına hâkim olabilirdim. Ama sen daha çok küçükken sözü bana yasakladın, "Tek bir itiraz yok!" tehdidi ve yanı sıra kalkan el, o zamandan beri bırakmıyor peşimi. Senin karşında - kendi meselelerin söz konusu olduğunda mükemmel bir hatipsindir- tıkanan, kekeleyen bir konuşma tarzı edindim, bu kadarı bile çok fazlaydı senin için, sonunda sustum, önceleri belki inattan, daha sonra ise senin karşında ne düşünebildiğim ne de konuşabildiğim için. Ve benim asıl eğitmenim sen olduğun için de, hayatımın her alanını etkiledi bu.

Her insan içinde bir oda taşır.

Önceden yukarılardaydım, şimdi en dipteyim; beni kuşatan tepelere başımı kaldırıp baktığımda boynum kopacak gibi oluyor.