Paltomu bile taşıyamıyorken ,koskoca dünyayı nasılkosşırım sırtımda

"Senin" Almancada iki anlama gelir: "Var olmak" ve "Onun olmak."

En çok seni seviyorum diyorum ama gerçek sevgi bu değil sanırım. Sen bir bıçaksın, ben de durmadan içimi deşiyorum o bıçakla dersem, gerçek sevgiyi anlatmış olurum belki...

Alelacele koşup yaşama sığınmıyorsa insan, yaşamdan zevk alabilir mi?

İçi insanlarla dolu büyük evler var karşıda, gene de tek odada bir başına olmak, bir evde yalnız yaşamak , yaşamın en önemli yanı , daha doğrusu: Kimi zaman yalnız kalabilmek mutluluğun ilk koşulu.

Gece gündüz bu soruyu kendime soruyorum, mektubunuzu endişeyle bekleyerek, anlamsız bir şekilde sorguluyorum, sanki bir hafta boyunca bir çiviyi kayaya çakmakla görevlendirilmiş, üstelik hem çivi hem de çiviyi çakan benim Milena.

Hiçbir şey değişmese bile, senin var olduğunu ve senin olduğun yerde, bütün öteki şeylerin yok olduğunu anlatmaya çalıştım.

Ne var ki duygularımızla yaşamıyoruz her zaman, acınacak durumdaki aklımızla yaşamayı daha doğru buluyoruz.

İnsanlar birazcık mutlu oldukları anlarda boş konuşabilirler.

İşte bir insan diğerine, ihtiyacı olduğunu bilmesine rağmen uzaktan da olsa böyle gözdağı veriyor. Üstelik bir de bu adama iyilik yapılıyormuş havası veriliyor.