Yaşamın tek çıkar yolu susmak; burada ve orada.

Biliyor musun,durmadan aynı şeyleri yazıyoruz!Hasta mısın,diye soruyorum, bakıyorum sen de hastalığımı sormuşsun,ölmek istiyorum, diyorum,sen de istiyorsun,önünde hıçkırarak ağlamak istiyorum küçük bir çocuk gibi,sen de benim önümde küçük bir kız gibi ağlamak isteği gösteriyorsun.Bir kez,bin kez ve hiç durmadan tek isteğim yanında olmak,bakıyorum senin de isteğin bu.Yeter,yeter!

"Bu mektup, cehennemin içine bakmak gibi..."

Eğer senden mektup alırsam haklıyım ve her şeyim var, eğer almıyorsam ne hakkım ne hiçbir şeyim, hayatım bile yok demektir.

Her şeye karşın bazen öyle inanıyorum ki, mutluluktan ölünebilirse, benim ölmem gerekir. Ve ölmesi kararlaştırılmış biri mutluluktan hayatta kalabilirse, benim hayatta kalmam gerekir.

Ellerime, gözlerime, zavallı yüreğime nasıl anlatayım burada olmanın mutluluğunu? Benim olmanın? Oysa tutkunluğum sana değil, senin sağladığın yaşamımı seviyorum.

Senin ( Şimdi bir de ismim kayıp gitmeye başladı elimden, kısaldıkça kısaldı, sonunda yalnızca 'senin' olup çıktı.)

Ya kaderine razı ol...alçak gönüllü bir şekilde... ya da kaderini belirle

Bu ters dünyayı ne zaman birazcık düzene sokacaklar,dersiniz?

Seninle olmak ne güzel Milena.