Herkes beraberinde tasidığı bir parmaklığın ardında yaşıyor.simdi hayvanlarla ilgili bunca şey yazılmasının nedeni de bu.ozgur ve doğal bir yaşama duyulan ozlemin ifadesi.oysa insanlar için doğal yaşam ,insanca yaşamdır.ama bunu anlamıyorlar.anlamak istemiyorlar.insan gibi yaşamak çok guc,o nedenle hiç olmazsa kurgusal duzeyde bundan kurtulma isteği var...hayvana geri dönülüyor.boylesi,insanca yaşamaktan çok daha kolay.

Bak Robinson'a; bir gemiye tayfa yazılmak zorunda kaldı, tehlikeli bir yolculuğa çıktı, gemisi battı, daha neler neler... Ben de seni kaybetsem, Robinson olurum. Ama ben ondan daha Robinson olurum. Onun elinde ada, Cuma ve daha bir sürü şey vardı; en sonunda da bir gemi onu aldı ve neredeyse her şeyi bir rüyaya çevirdi, benimse hiçbir şeyim olmazdı, bir ismim bile; onu dahi sana verdim.

Öyle bir zaman olur ki, odada yalnızken bile 'yok oluverir insan'. Bunun nedenleri çoktur. Kişi yaşarken bile ölebilir.

Saçma bulacaksın, ama değil! Bak: "En çok seni seviyorum" diyorum, ama gerçek sevgi bu değil belki. "Sen bir bıçaksın ve ben de durmadan içimi deşiyorum o bıçakla" dersem, gerçek sevgiyi anlatmış olurum belki. (s. 214)

"Ama üzüntü demek; gece gündüz, uykuda olsun, uyanık olsun, vücuduna saplanmış bir oku taşımak demek. Çekilir şey değil bu Milena."

Pek çok şeyin bambaşka olmasını isterdim.

... ama vücudumda kalbim yerine bu korkak çarpıyorsa, ben ne yapayım?

Yanında yürüyordum Milena, düşünsene yanında yürümüştüm.

Yardım et bana, söyleyebildiklerimden daha fazlasını anla.

Yanımda yürüyordun Milena, düşünsene, yanımda yürümüştün...