Ben ömrümde aşk nedir bilmedim

Ortasında yakalamalı bir insan yaşamı.. Ömrün ortası, çayın ortası, gecenin ortası.. En güzeli de, bir çift ela gözün ortası.. Zaten en güzeli degil midir, içilen kahvenin orta'sı..

Bugün yaşamı seviyorum . Yarın da bir neden bulur severim. Daha sonra yeniden keşfeder yeniden severim. Benim sevmekten başka işim yok ki?

?Belki de konuşuyordur gözlerin, ama ben gözce bilmiyorum ki; Sessizce biliyorum, Usulca biliyorum, Masumca biliyorum..?

Bazı adamlar incitmeden sevemezdi. Kırardı, dökerdi, yangınlar bırakırdı arkalarında.. Bazı adamlar ise tüm geçmişi unutturur, Parmak uçlarından öperdi...

GÖLLER DENİZLER Ölüm mü, Bir gölün dibinde dur gun uykudasın. Denizler? Tanrılar karıştırır durur denizleri... (Yeni Yaprak, Sayı: 12, Aralık 1989)

PERDELİ Mutluluk, Diyordu adam, Her konuda Tekrara düşecek kadar Rahat olmak. Rahatsın, Diyordu kadın, Ama o arada Birdenbire Odayı Söz gelimi Brezilya?ya Çevirir Bir çiçek. İyi niyetlidir musluk, Diyordu adam, Yüzüne çarptığın Ve içtiğin su Aynı serinliktedir . Mutluluk mu, Diyordu kadın, Mutluluk: Açan tütün Körelten tütün. (Yeni Yaprak, Sayı: 6, Haziran 1989)

HAFTA SEKİZ Karım vardı ya benim Karım beni gölgemle aldatıyordu, Saat yedi demeden daha Onun kollarına atılıyordu. Âşıkane cümlelerle filân hep Bir değil, on değil, Allah?ın her gecesi Karım beni gölgemle aldatıyordu... Siz siz olun da dayanın dostlar Gölgem beni artık takmaz olmuştu. Meselâ ben şapkamı çıkarsam O kazık gibi dikiliyordu, Meselâ yolda yanyanayız değil mi O bir taksi çevirip doğru eve. Gölgem beni artık takmaz olmuştu. O daima evde, karım daima güzel Delirmek işten bile değildi. Ne yapmak diye içimi yerken Gölgemin karısı aklıma geldi, Ben bu tarakta bezi olmayan Ben gölgemin karısını ayartamazdım Delirmek işten bile değildi. En makûlü çırılçıplak bir çare; Hafta sekiz cürmümeşhut bir... Karım gözlerindeki son damla maviyi Elleriyle saklıyordu her seferinde. Başka bir şey olsa insan af fedebilir Ama namus vardı ortada namus, Hafta sekiz cürmümeşhut bir... (Mülkiye Sayı: 13, Mart 1953)

Dİ GEL Hem ayrıldık hemi de öldük Kimimiz haritanın bir ucunda; kimimiz öbür Kimimizin gözlerinde jandarma mavisi Kimimizin bayrağı naftalin içinde. Ah! İnanmadık bir türlü inanamadık Gökyüzü acıyım demedi bize. Kaç turna sürüsü süzülüp gitti Buğdaylar kaçıncı sarardı üstümüze. Ah! Umutsuz türküler yaktık, ağladık Biz dayanamaz olduk gayri Di gel gayri zalım ürüzger Di gel... (Mülkiye, Sayı: 14, Nisan 1953)

GECE BİTKİLERİNDEN Gece bitkilerinden korkuyorum, Hayır, geceleri bitkilerden! Gizlenirken vurulmuş ulaklara ağıttır Bana açtığın her telefon. İki kalp arasında en kısa yol: Birbirine uzanmış ve zaman zaman Ancak parmak uçlarıyla değebilen İki kol. An ki fıskiyesi sonsuzluğun Keşke yalnız bunun için sevseydim seni.