Çatılardan kanlı caddelere bakıp duran çocuklar, neler olup bittiğini hiç anlamıyor. Hiç anlamıyor. Yine de sızılar gelip yuva yapıyor çocukların daha çok gün görecek tarihlerine. (...) Yine de şaşırıyor çocuklar; büyüdükçe ümidin bütün kandillerinin teker teker söndürülmesine. Herşeyin çılgın bir dönüp durmayla dönüp durmasına, gözü dönmüş bir akmayla akıp gitmesine... (...) Herşeyi temizleyen suyun, sıra ruhun lekelerine geldiğinde aciz bir köpek gibi kıvrılıp yatmasına... Sadece şaşırıyor çocuklar...