Zehra da kendini bütün kuvvetiyle mektebine verdi. Yavaş yavaş varlığını benliğini unuttu. Başkalarının hayrı için işleyen bir makine halini aldı. Dinç ve azimkardı. Kuvvetli bir mantığı vardı. İlk zamanlarda uğradığı müşkilât onu yıldırmadı. Küçükten beri uğraşmaya alışmıştı. Kendisine iyi muamele eden insanlara iyi muamele etti. Fakat haksızlık ve zulmetmek isteyenler karşısında acizle boynunu bükmedi. Bilâkis onlara karşı gayet haşin oldu. Neticede henüz çok genç bir kız olmasına rağmen şehrin en balli-başlı şahsiyetleri arasına girdi. Herkes hatırını sayıyor iyiler kendisini seviyor fenalar ondan şeytan gibi korkuyorlardı. Sırf kendi gayreti kendi doğruluğu sayesinde kazandığı bu muvafakıyet ona sonsuz bir gurur veriyordu. Zaafın aczin tereddüdün uzlaşmaz bir düşmanı olmuştu. Herkes kuvvetle istediği halde kendi hayatını istediği gibi sevk ve idare edebilirdi. Fenalara düşkünlere acımak manasız bir mızmızlıktı.