Zavallı salak! On bir günden beri bir şey yemediğimden emin olduğu için söylüyordu bunu. Bu kadar uzun süren bir açlıktan sonra da fazla tıkınırsam hazımsızlık­tan ölebilirim. Her neyse, o umduğuyla kalacaktı. Akşa­ma doğru Batton, bana tütünle birkaç yaprak getirdi. Du­manı, hiç çalışmayan kalorifer borusunun deliğine üfleye­rek durmadan sigara içtim. Delik hücreyi ısıtmıyordu ama hiç olmazsa bu faydası vardı. Daha sonra da Julot?yı çağırdım.- On bir gündür ağzıma bir şey koymadığımı sanıyor ve yavaş yavaş yeme­mi öğütlüyordu. İtin birinin şifremizi çözebileceğini dü­şünüp ona gerçeği açıklamaktan çekiniyordum. Kolu al­çıdaydı, morali yerindeydi, iyi dayandığım için de beni kutluyordu.