Ve sonra, çocuklar vardır Amerika'da. Vietnam Savaşı'yla ilgili, bize sorular yöneltip, bizimle gevezelik eden altı yaşlarında bir kız çocuğunu tanıyoruz. Televizyonda gösterilen olayları seyrederken, tıpkı bir masal dinliyormuş gibi, kaptırıyordu kendini televizyona. Daha bu yaştaki çocuğun savaşla doğrudan doğruya böylesine ilgili olmasına, daha doğrusu çocukla savaş arasında böyle bir ilginin kurulabilmesine şaştım, gerçeği söylemem gerekirse, hayretler içinde kaldım. Televizyonun, çocukları savaşa karşı acı duymaz hale getirmesinden, çocukları hissiz yapmasından korkuyorum. Çünkü, o küçücük ekranın üzerinden geçen her şey onlara yalancıktanmış gibi görünebilir. Facia burada. Heyecanlı bir filme bakar gibi izliyorlardı Vietnam Savaşıyla ilgili olarak televizyonda gösterilenleri.