Ve kitap bitmiştir. Usulca kapatır kapağı. Ama hemen bırakamaz elinden. Gözleri arka kapağındadır. Bitirdin değil mi? diye bir ibareye takılır gözü. Okumaya devam eder sonra: Kapağını kapadığın her şey bitti sanıyorsun, değil mi? Tıpkı göz kapaklarını kapatıp görmemeye çalıştığın gibi. Hayır! Asıl okumaya o zaman başlarsın. Yarım kalmış cümleleri, söylenemeyen sözleri... Yazılmamış ama hissettirilmiş duygular yakandan tutmuştur bir kere. Artık kapattığın tüm kapaklar bu okumaları bitiremez. Yarım kalmış bir cümlesindir. Bir ömür karşılaştığın her şeyde bir parça bulursun okuduklarından. Köşede aniden karşına çıkan şemsiyeli bir adam... Ansızın yakalandığın yağmur... Öylesine dinlediğin bir türkü... İzlediğin bir dizi... Yüreğine yüreğine vurur kendini. Çünkü hâlâ okuyorsundur. Hem de yüreğin kekeleye kekeleye...