Kür Sad, ölmüs Çinli yığınları üzerinde tek basına Çin kağanlığına karsı vurusuyordu. Yalın kılıçtı.
Börkü düsmüs, kaftanı parça parça olmustu. Göğsü açıktı. Göğsünden, alnından, yanaklarından,
boynundan kan sızıyor, fakat o yine vurusuyor, dövüsüyor, çarpısıyordu.
O simdi yarı tanrı gibi bir seydi. Ölümü de baska türlü olmalıydı. Kırk kahraman birer birer düstükten
sonra o hâlâ ayakta idi. Uzun saçları omuzlarında uçuyor, gözleri kıvılcımlar saçıyor, kolu yıldırım
hızıyla kalkıp iniyor, her iniste bir Çinliyi deviriyordu.