Hitler döneminde önemli bir görevi üstlenmiş olan Eichmann, yüz binlerce Yahudiyi ölüme göndermiştir. Eichmann Yahudilerden nefret etmiyordu. Daha doğrusu o, kimseyi sevmiyor ve kimseden nefret etmiyor, yalnızca 'görevini yerine getiriyordu' Yahudilerin Almanya'dan atılma belgelerini hazırlarken de, onları ölüme gönderirken de özel bazı duygulara kapılmış değildi. Onun için önemli olan, yasalara ve emirlere uymaktı. Suçluluk duygusunu da ancak bu emirlere karşı geldiği zaman duyacaktı. Daha sonra mahkeme önünde yaşamında yalnızca iki kez suçlu hissettiğini açıklamıştı: Bir keresinde öğrenciyken, okulu astığı ve ikinci olarak da, bir hava saldırısı sırasında emre karşı gelerek korunma sığınağına girmediğinde. Canlı olan insan, bir rakam haline dönüştürüldüğü zaman, bürokrat onun durumunu tüm acımasızlığı ile ele alıp, öyle davranacaktır. Çünkü durumuyla ilgilendiği insanla arasında hiçbir insanca ilişki veya bağ kalmamıştır. Bürokratlar bir sadistten daha az utanç duymalarına rağmen onlardan daha tehlikelidirler. Çünkü vicdanları ile görevleri arasında bir çatışma duymazlar. Vicdanları onlara görevlerini yapmalarını emreder. Bu nedenle insanlara karşı herhangi bir duygu ile dolmaları ya da merhamet hissetmeleri söz konusu değildir.