Gerçek olan hikayeler vardır ve bu bağlamda her bireyin hikayesi benzersiz ve trajiktir ama trajedilerin en kötüsü bu hikayeyi daha önceden duymuş olmamızdır, öyle ki hikayeyi derinlerde hissetmeye içimiz el vermez. Bir çakıl parçasının verdiği acıyla baş etmek için istiridye gibi üzerimize bir kabuk inşa ederiz, üstesinden gelmek için üstümüzü inci katmanlarla örteriz. Her gün başkalarının acılarına ve kayıplarına bağışıklık sağlamış bir biçimde böyle yürür, böyle konuşur, işlevlerimizi bu şekilde yerine getiririz.