Fakirliğiyle övünen Efendimizin adını ağızlarından düşürmüyorlar belki ama fakirlikten, hatta ''fakir illallah'' (Hakka muhtaç) hale düşmekten korktukları kadar hiçbir şeyden korkmuyorlar. Korktukları onları rıza lokmasını ağızlarına almaktan menettiği için dilsiz kalıyorlar, gönlün hakkını vermiyorlar, hakka hakikate ve dahi ''kendilerine'' muhtaç(fakir) olacaklarına hiç inanmıyorlar.