...bir sabah, treni kaçırdım. Aşık olmaktan vazgeçtim.
...Geçmişe tükürüp geleceği çiğnedim. Bugünü ise uyuyarak geçirdim.
...Tırnaklarınla elde ettiğin yalnızlığın bozulması hayaliyle yaşamak en büyük ihanet.
...biz ne istediğimizi bilememiştik hiçbir zaman. Ve dolayısıyla her şeyi deniyorduk. Belki görünce istediğimiz, uğruna yaşadığımız şeyi hatırlarız diye.
... Anladım bir yangın merdiveninin olmadığını. Hayatin arka kapısı yoktu. Gizlice sigara içilen karanlık bir boşluğu bile yoktu. Her şeyi bilen, her şeyi bilmeye devam ediyor ve bana gülüyordu.
...Onun için sevmedim ben insanları. Çünkü girince içlerine, nerelerinden çıkacağın belli değil. Belki kıçlarından belki gözlerinden...
...Yarın, bugünü yaşanabilir hale getiriyordu. Kendimizi bir binanın tepesinden hep beraber boşluğa bırakmayışımızın tek nedeni yarındı!
...Dünyanın en eski mesleği fahişelikse, dünyanın en eski hayal kırıklığı da aşktı...
...Ama artık, aşkını beyninde açtığı bir çukura gömmeyi öğrenmişti. Köpeklerin kemiklerini gömmesi gibi.
...Özel hayat ancak kapanan kapıların ardında yeşerirdi çünkü.
...Bu kadar kan akmasına gerek kalmazdı eğer birisi çıkıp benimle ölene kadar ilgileneceğini söyleseydi. Biri çıkıp da bana aşık olsaydı...
...Ama bil ki, zihnin cehennemdir. Sonsuza kadar yaşayacak. Senin gibi. Öldüğünde ise, sen orada olmayacaksın ne yazık ki!