Bir kedinin ölümü çoğu kişiye pek bir şey ifade etmez genelde, az sayıda kişiyeyse çok şey ifade eder, ama bana gelince, hele o kedi, büsbütün, yalansız, samimiyetle, tıpkı küçük kardeşimin ölümü gibiydi ? Tyke?yi bütün kalbimle seviyordum, benim bebeğimdi o, daha yavruyken gelir, avucumun içinde uyuyuverir, o minik başını sarkıtır ya da sadece guruldardı, hem de saatlerce, benim onu o biçimde tutmam kafiydi, yürüsem de otursam da ? Bileğimi çevreleyen, yumuşaçık, kürkten bir sargıydı adeta ? Onu bileğimin etrafında döndürür, sarmalardım ve o guruldayıp dururdu, büyüdüğünde bile öylece tutardım onu, bazen kollarımı dimdik havaya kaldırır ve o koca kediyi iki elimle kavrardım, o ise sadece guruldar, bana sonuna kadar güvenirdi ? Ve ormanlıktaki çekilgi yerime gelmek için New York?tan ayrılırken onu özenle öpmüş, beni beklemesini tembihlemiştim ?? Attens pour mue kitigingoo ( Bekle beni kediciğim ) ? Ama annem mektubunda onun BENİM AYRILDIĞIM GECENİN ERTESİNDE öldüğünü yazmış ? Ama mektubu kendiniz okursanız beni daha iyi anlarsınız belki : - ?? 20 Temmuz Pazar, 1960, Sevgili Oğlum, Korkarım ki sen bu mektubumdan hoşlanmayacaksın zira üzücü haberlerim var şimdilik. Sana bunu nasıl anlatacağımı bilemiyorum ama Metin Ol Yavrum. Ben de çok fena vaziyetteyim Minik TYKE ÖLDÜ. Cumartesi bütün gün oldukça iyiydi ve güç kazanır gibiydi, ama geceleyin tv izliyordum, bir gece yarısı filmi. Saat 1.30 sıralarında geğirmeye ve kusmaya başladı, Derhal yanına koştum bir şeyler yapmaya çalıştım ama nafile. Üşümüş gibi tir tir titriyordu, hemen bir battaniyeye sardım, ama gene üzerime istifra etmeye başladı. Böylelikle gidiverdi. Neler hissettiğimi ve ne kadar acı çektiğimi söylememe gerek yok. Şafak sökene değin yatmadım ve onu hayata döndürmek için elimden geleni yaptım ama yararı olmadı. Sabaha doğru saat 4?te gitmişti artık, onun için saat altıda onu temiz bir battaniyeye iyice sarmaladım ?sabah saat 7?de de bahçeye çıkıp mezarını kazdım. Ömrüm boyunca, sevgili minik Tyke?yi gömerkenki kadar yüreğimi burkan bir şey yapmadım, o, senin benim kadar insandı. Onu hanımellerinin altında bir yere gömdüm, çitin köşesine doğru. Ben de ne uyku kaldı ne iştah. Gözüm sürekli mahzen kapısında acaba Mav miyav diyerekten çıkıp gelir mi diye. Vallahi fena halde hastalandım, bak, Tyke gömdüğüm zaman çok tuhaf bir şey oldu, kış boyunca beslediğim bütün o karatavuklar neler olduğunu bilmiş gibiydiler. Vallahi oğlum, yalan yok bu söylediklerimde. Tyke?nin gömülmesinden sonra bir saat boyunca sürü sepet gelip başımın üzerinde uçuştular, cıvıldadılar ve çitin üzerine kondular ?asla unutamayacağım bir şey bu ?keşke bir fotoğraf makinem olsaydı o sırada, ama tanrı biliyor, buna şahit olduk. Bak Ciğerim, bunun seni üzeceğinin farkındayım ama yine de anlatmam lazımdı? Çok fenayım, çok, yani, hasta değilim ama yüreğim dayanmıyor? Güzelimizin, minik Tyke?nin artık yok olduğunu kavramak ve buna inanmak çok güç ?onun o minik ?? Yuva?sından çıkıp geldiğini göremeyeceğime ya da yeşil çimenlikte gezinemeyeceğine inanamıyorum? Sayfa : 56-57-58