Bilindiği gibi Platon Devlet'te diyalektiki bir varlık sıralaması içinde en alt düzeyden başlayıp gittikçe yükselerek sonunda idealara varmak için izlenen bir düşünce yolu olarak tarif eder. Önce canlı varlıklara, sonra yıldızlara ve sonunda güneşin ta kendisine bakan görme gücü gibi kavrayış gücü de diyalektik rehberliğinde duyuların hiçbirine başvurmadan her şeyin özüne varmayı hedefleyen bir yolculuğa çıkarılır: bu iyinin özüne varmadıkça tatmin olmayacak bir yolculuktur. Yolcu iyinin özüne vardığında görülen dünyanın da kavranan dünyanın da sırlarına vakıf olmuş olur. Bu yol bilgisi o kadar kıymetli bir ilimdir ki bütün öteki bilimler için saçak taşı mesabesindedir, dolayısıyla onların üzerine konulmalıdır. Bu sebepten ötürü o yalnızca filozoflara (on yıllık matematik eğitiminden sonra otuz yaşından otuz beş yaşına kadar) tahsis edilmeli, asla heveskarların diline düşmesine izin verilmemelidir. Dolayısıyla hocayla talebe arasındaki fark burada da kendini gösterir. 125-126