Benim küçük kelimelerim, kendi hakikatimin sınırsızlıklar denizinde yüzerdi.. Benim sözlerim, deniz burcundandı. Benim kelimelerim kanardı, yara bere içinde kanardı. Çünkü benden ayrılan, içimden kopanlardı sarf ettiklerim.. Kendimi saklayabilmem hiç de uzun sürmezdi bu sebepten. Ben, bir şeyi göstermezdim, ben o şeyin izi olurdum ancak. Sözlerim az evvel sönmüş ateşin isi gibi tüterdi. Benim kısa ve küçük kelimelerimi dinleyenler, hemen anlarlardı ki; Hacer az evvel yanmıştır, belli, az evvel kül olmuştur, baksanıza dumanı tütmekte, belli..