Bedenen büyüdüğü halde, duygu ve heyecanları bakımından gelişip olgunlaşamayan insanlara psikologlar yetişkin çocuk adını verirler. Yetişkin çocuğun içinde, kendinin de bilmediği, doldurulamayacak bir boşluk vardır. Bu boşluk kişinin davranışlarında kendini belirtir. Kişi mutsuzdur ve mutsuzluğunun kaynağını dışarıda bir nesne, olay, ya da kişi de bulur. Örneğin, mutsuz olan kişi bir arabam olsa (nesne), Avrupa gezisine çıkabilsem (olay), Patron beni takdir etse (kişi), ne kadar mutlu olurum diyebilir. Fakat olanaklar ve koşullar el verip arabayı alınca, Avrupa'ya geziye gidince, ya da patron kendini takdir edince mutluluğu uzun sürmez. Bu defa mutsuzluğunun nedeni olarak daha başka nesneler, olaylar ve kişiler bulur.