"Tanidigim, bildigim, yasamimda yeri ,önemi olmasa da, sanki farkliliklariyla bir resmi tamamladiklarina inandigim insanlarin, böyle habersiz ve bicimsiz eksilmelerini kabullenemiyorum"

Daha doğru dürüst gözlerinin içine bakarak tek bir cümle kuramamışken, onu kaybetme kaygısı içine oturmuş bile. Her aşk öyküsü böyle başlar. Sonbahardır, imkansız bir aşkın pençesinde kıvranmaya hazır bir adam belirir fotoğrafta, hüzünlü sözler nereden gelir yerleşir ruhuna tam tamına bilinemez. Sanki bir yerlerden ayrılık şarkıları gelir ve ürpertici, biraz da abartılı olduğu için belki, kırık bir gülümseme eşliğinde işitilir.

Ölümü düşünmek bir rüya görmek gibi desek yeridir. Bir dize kurmak gibi! Bildiğimiz yaşantıya ait değil, ama yine de tastamam göbeğinde yaşamın!

Genç aşık için zaman bir türlü doğru akmaz. Sevgiliye gidilen yol ya uzar, ya kısa gelir.

İlk devrim, sevgiliyle olandı.

Aşk, sevgiliyle bir aradayken fark edilmesi güç bir yük! Bir başına kalınca insan, zalim duygular içinde can çekişmeye başlayınca, yüzünü daha keskin gösteriyor. Sevgiliyle ilgisi olmayan, darmadağın bir serserilik hali... Sürekli yürekte taşınan özlem, derin bir sızı olarak içe işleyen kıskançlık, sonu gelmez, hiçbir kökü olmayan kederli haller...

Aşk yasadışı bir uygulamadır, sürekli ihlal gerektirir bu yüzden. Zincirleme suç işleme alışkanlığıdır...

Bir ömür, nerede durduğuna göre hem uzundur, hem göz açıp kapayıncaya kadar kısa!

İlk devrim, sevgiliyle olandı.

Yemin etmek mümkün, iki kalp aynı anda çarptı. Nasıl olduysa oldu.