Aç kalmamak için, on beş yirmi kapik kazanmanın pek zor olmadığı Volga kıyısındaki iskelelere gidiyordum. Orada, hamalların, yalınayakların, serserilerin arasında kendimi kızgın kömürlerin arasına sokulmuş bir demir parçası gibi hissediyordum. Her geçen gün, içimde yeni acı ve yakıcı izlenimler doğuruyordu. Orada dizginsiz hırsları, hayvanca içgüdüleri olan insanlar bir girdap içinde dönüp duruyorlardı. Hayata karşı duydukları kini, dünyaya karşı takındıkları düşmanca ve alaycı tutumu ve kendilerini bile önemsemeyişlerini seviyordum bu insanların. Şimdiye kadar sürdürdüğüm hayat beni onlara doğru çekiyor ve içimde bunların yıpratıcı ortamına dalmak arzusu uyandırıyordu. Bret Harte ve okuduğum bir yığın ?bulvar? romanı benim bu ilgimi iyice arttırıyordu.