632 yılında Resülullah Dârü'l-Bekâ'ya intikal edince, ashab halife olarak Hz. Ebübekir'i seçti.
Onun döneminde ailesi için herhangi bir menfaat sağlayamayan Ebu Süfyan, mevcut konumunu muhafaza etmekle yetindi. Ancak Hz. Ömer'in hilafet yıllarında Suriye'nin fethedilmesi, Ebu Süfyan'a aradığı kapıyı nihayet aralamıştı. Bölgeyle olan kadim ailevi hukuklarını kullanarak önce büyük oğlu Yezid'i, o ölünce de diğer oğlu Muaviye'yi Şam Valisi yaptırdı. Hz. Osman halife seçilince, Ümeyyeoğulları için altın çağın kapıları hiç olmadığı kadar açılmıştı. Özellikle sınır bölgelere atanan valilerin çoğunluğu kendi ailesinden olan Ebu Süfyan, Artık hilafet kendi içimizde dönecek! demeye bile başlamıştı.
656 yılına gelindiğinde, valiler hakkında halka karşı haksızlık yaptıkları ve devlet hazinesinden şahsi menfaat sağladıkları yönünde şikâyetler yükseliyordu. Üstelik iddia sahipleri hükümet merkezi olan Medine'de toplanmaya başlamışlardı. Bu tepkiler zamanla valileri aşıp bizzat halifenin şahsına yöneldiğinde, isyancılar arasında Ümeyye kökenli valiler, Hz. Osman'ın acil asker ve yardım taleplerine sırtlarını dönerek olacakları izlemekle yetiniyorlardı.