... günün karmaşasından ve yoğunluğundan kurtuldugumuzda bilinçli bir çaba veya zihinsel irade göstermeksizin pişmanlıklar ve mutluluklarla dolu hayallere dalarız. Unutulmuş geçmişin bütün mutlu veya üzüntülü görüntüleri iç gözümüzde toplanır... eskiden yaşanmış deneyimleri ve hazlari tekrar yaşarız. Ufak tefek kibirlerimizi veya oyunlarımizi hatırlarız. Kendimize şunu açıklarız. Bu ben değilim ben hiç bu kadar umursamaz olmadım kesinlikle. Yine de geçmiş yalan soylemez; geçmiş değiştirilemez. Öyle olmasaydı, kutsal ruhların ve meleklerin varlığının ne anlamı kalırdı o zaman
Diğer Christy Brown Sözleri ve Alıntıları
"yalnızdım,kendi dünyama hapsolmuştum,diğerleriyle iletişim kuramıyordum;varlığımı onların varlığından ayıran,beni onların hayatı ve faaliyetleri dışında tutan camdan bir duvar vardı sanki."- "yalnızdım,kendi dünyama hapsolmuştum,diğerleriyle iletişim kuramıyordum;varlığımı onların varlığından ayıran,beni onların hayatı ve faaliyetleri dışında tutan camdan bir duvar vardı sanki."
- Tüm bu gürültü patırtının ne olduğunu merak eden bir grup heyecanlı çocuğun yanında,tekerlekli sandalyesininin kenarında oturuyordu.
- "Her ne kadar aptal ve aciz olarak büyüsem de, bana diğerlerine davrandığı gibi davranmaya, misafir geldiğinde arka odada kalan ve adı geçmeyen "acayip şey" olarak değerlendirmemeye karar vermiş." sf.9
- Ancak annem sadece benim geri zekalı olmadığımı söylemekle yetinmiyordu, bunu kanıtlamak için elinden geleni de yapıyordu. Görev bilinciyle değil, sevgiyle yapıyordu bunu. Bu yüzden bu kadar başarılıydı.
- O benim için bir anneden daha fazlasıydı; savaştaki silah arkadaşımdı.
- "Bütün mücadelem boyunca, diğer insanlarla iletişim kurma olayında konuşmak her zaman en büyük engelim olmuştur. Sakatlığımın bana en fazla acı veren yanını oluşturmuştur."
- -Orada otururken ben neyim diye sordum kendime. Tanrı'nın yaptığı şakalardan biri sadece.-
- Yalnızdım, kendi dünyama hapsolmuştum, diğerleriyle iletişim kuramıyordum; varlığımı onların varlığından ayıran, beni onların hayatı ve faaliyetleri dışında tutan camdan bir duvar vardı sanki.
- Filme gitmeyi seviyordum. Işıkların sönmesi ve bütün sinemanın karanlığa gömülmesi, arkamızdan gelen ince, uzun bir ışık huzmesinin karanlıktan geçip başımızın üzerinden aşarak büyük ekrana düşmesi, onu parlaklaştırıp canlandırması, gözlerimizi kamaştırması, sonra ani bir sessizliğin ardından filmin başlaması çok hoşuma gidiyordu.
Platon (Eflatun)
Sevan Nişanyan
Miguel de Cervantes Saavedra
Zülfü Livaneli
William Golding
Salah Birsel
Halid Ziya Uşaklıgil
Emine Şenlikoğlu
Lawrence Durrell
Mehmet Ali Kılınç