Akıl hastanesinde kalan o sarışın, zayıf kız akardeonunu çalarken hep aşkını düşünüyormuş meğer. Çaldığı bütün parçaları onun hayaline adıyormuş. Bir enstrüman çalmayı sırf bunun için isterdim.

"İnsan et Anna! Gidelim buradan. Senin masumiyetini, bilgelik zamanlarından kalma sırlarını, dünyanın bütün sabahlarını yanımıza alıp da gidelim. Hesap etmeden haritaya bakmadan gidelim."

"Gitmek istemezsen bir şiir miktarı kadar otursak diyorum. Şiir kalsın istersen sadece otursak."

Sanayi devrimi bitmediyse, kara kıtanın çocukları evlerine dönmediyse, Gazze'de sürtüp duran serseri duvar, defolup kendi cehennemine dönmediyse, bu yılın yeni olduğu yaygarasını koparan kim?

Işıklarda inecek var!

Çocuklar eksildikçe, eksilecek herkes ve her şey...

Bunun için tut elimi. On yaşıma, çocukluğumun karanlıklarına, uykudan başımın yana devrilmesine düşmeyeyim diye.

Yavaşça dokun yaralarıma. Yavaşça.

Teknoloji kola takıldığı anda çalışan saatleri icat etse de, sahici hayat hala kurmalı saatlerde akıyor.

Bu şehri duymayacaklar, bu şehrin gökyüzünü de.