Birisi bana "Seyahat etmek neye yarar, insan kendisini hiç terk etmiyor ki" demişti...

'Sizi göremedikten sonra yalnız olmayı tercih ederim. Kendimi bana hiçbir şey kazandırmayan insanlar için harcamaktan tiksiniyorum...''

?Verdiğim adreslere hemen yazın. Sizi hafif trajik ve biraz da kendini bırakmış bir biçimde seviyorum...?

?Beni merak etmeyin sevgilim, yalnızca görünürde neşesizim. Sonuç olarak hep yaşadığımızdan fazlasını yazıyoruz. Çünkü yazdığımız an da çevremizde gördüklerimizi betimliyoruz. Dünyanın berbatlığı veya yaşamın tatsızlığı vs...?

?Siz en kötü üzüntüleri bile köpük gibi dağıtan ve neşeyi kolaylıkla olası kılan zeminsiniz ve bütün iyiliklerin kaynağısınız. Ve sizi paha biçilmez değerlerinize göre seviyorum...?

?Sevgilim o zamanlar hala gençtik ve dünyanın nereye gideceği belli değildi. Şimdiyse dünyanın nereye gittiği belli: karanlığa gidiyor...?

- ''Herhangi bir ölümlünün kalbinde yaşayacağından çok daha uzun süre benim kalbimde yaşayacaksın,'' dedim. - ''Hayır,'' dedi sertçe. ''Eğer ölümlü olsaydın, dünyanın sonuna kadar sende yaşardım, çünkü senin ölümün benim için dünyanın sonu olurdu. Oysaki ben bitmeyecek bir dünyada öleceğim...'' Hiç cevap vermedim. Verecek cevabım yoktu...

Roger omuz silkti : - ''Ölümsüz olsa ne fark eder ki..?'' - ''On bin yıl sonra biri hala beni hatırlıyor olacak.'' - ''O seni unutur.'' - ''Amansız bir belleği olduğunu söylüyor,'' dedi Regine. - ''O zaman orada olursun, bir koleksiyondaki kelebek gibi anılarına iğnelenmiş olarak.'' - ''Beni hiç sevmediği kadar, hiç sevmeyeceği kadar sevmesini istiyorum.'' - ''İnan bana,'' dedi Roger, ''ölümlü ama yalnız seni seven biri tarafından sevilmek daha iyidir.'' Sesi titriyordu. - ''Sen benim kalbimde teksin... Benim aşkım sana neden yetmiyor..?''

- ''Ben topluluk halinde yaşayan biri değilim,'' dedim öfkeyle. - ''Siz yalnız yaşayacak biri değilsiniz,'' dedi.

Bir yaşam binlerce yaşam sinekçiklerinin tek bir uçuşundan daha ağır çekmez...