Sizi bekliyorum. Sizi göreceğim; içimde bir şey koşacak. Siz görmeden geçeceksiniz. Ben kederle sevinci duyup dalacağım istediğim aleme. Dünyayı yeniden kederlerle kuracağım. Sonra çarşılardan çarşılara, insan sesleri arasında, herşeyi sizinle kurulmuş bir şehirde dolaşacağım..

Onlarda her şey bir derin uykudadır Kahramanlık, dostluk, sevgi ve müsamaha Bütün lüzumlar ve lazımlar.

Yalnız ve yalnız yaptıklarına pişman ol, kafi. Yüzünün rengi bir haftada yerine gelir. Uykuların düzelir, rüyanı hiçbir korkunç hayat kirletmez.

Başkalarının derdini dinleyip kendi yalnızlığımı unutuyorum. Böylece, dünyada benden başka insanlar olduğunu hissediyorum.

Özlermiş insan duygulu olunca.

Yıllar da durulmayan istasyonlardan geçer gibi geçiliyor be!

İştahlı insanlar gibi iştahlı martılar da oluyor... Balıkçı: -Çok açgözlüdür, dedi. Bu huyunu sevmem ama, martı bu. Bu martı mahluku doymak nedir bilmez. -İnsan gibi, dedim. -Yok, dedi, insana taş atma, insandan insana fark vardır, tokgözlüsü de olur. -Ama, azdır. -Çoktur, dedi.

-...Neye soruyorsun bu kadar ne iş yaptığımı? -Okumuş yazmışa benzersin de... -Ne olacak okumuş yazmışa benzersem?... -Okumuş yazmış adam öğüt vermez de, dedi. -Ya ne yapar? dedim. -Adamı anlar, dedi, ne yapacak.

Sanki yazı yazmaya yeniden başlıyorum. Aylardan beri elime kalem almadım.

Ama bu akşam neden beni her şey oturup bir şeyler karalamaya zorluyor?