3.NOTUM Yaşamak için fena insan olmakla yine yaşamak veya ölmek için iyi insan olmak arasındaki fark ya bir iman,ya bir riya farkıdır.İmanı kaldırıverin iyi olan adam pişman olan adamdır.Riyayı kaldırırsanız mesele yoktur,kötüler hemen saflarını iyiyi alıverirler.Önemli olan kötülüğü iyilikle beraber ortadan kaldırmaktır.O zaman insanlık denilen şey kafasını kaldırır: ''Durun bakalım'' der, ''biz de varız'' Onun,insanlığın terazisi içinde teker teker tartılan kıymetler ancak kötüüğün silahlarını düşmanca değil dostça,elinden alır.Ancak böylece iyiler ve iyilik dünya yüzünde manasını bulur,masallardaki gibi yüz yıllarda muamer****olur. 15.syf

2.NOTUM Kendi anlayışını uymayan insanlardan yaptıklarının kötü şey olduğunu bile bile zaruret,mukavemetsiz * bir arzu,bir huy,bir hırs,bir iradesizlik,bir intibaksızlık**;yahut bizim kötülük bildiğimiz başka düşünce,başka ahlak,başka yaradılış,başka ilcalarla***çoğunluğa benzemeyenler -kusursuzlar-ancak kusursuzluğu bin bir tehlikeden sonra kazanmışlar kızmakla haklı olabilirlerdi.Düşünülünce onların bile pek hakkı yoktu. 15.syf

1.NOTUM Bir dedikodunun olabilmesi için insanlardan bir bölüğünün bildiği bir şeyi öteki bölüğünün bilmemesi lazım gelmez mi? Herkesin bildiği bir şeyi tekrar etmekte mana yoktu. 9.syf

-Yok, estağfurullah! Onu demek istemedim. Ama gözlerini de beğenmedim. Vallahi vel fecri okutuyor.

"Beni kaybettiğin zaman arayacaksın."

İlkbahar bir bayram, bir uyanış, bir mucize, bir çılgınlık, olamayacak gibi duran bir şeyin oluşu, ilkbahar şu, ilkbahar bu... Kuş, papatya, gelincik, çayır, çimen, ağaç, çiçek, mimoza, zakkum, su sesi, hindiba, çingene, kuzu... Klasik ilkbaharın içinde hepsinin, hatta sülüğün bile yeri vardır. Unuttuklarım da çoktur a, en mühimi nisan mayıs güneşi.

Ne Mercan Usta"ya, ne kilimleri dokuyan ellere, ne yazmaları boyayanlara, ne kalıpları dökenlere, ne çeşmibülbülleri üfleyenlere saygı duyduk.Saygı duymadık da ne oldu?Dünyayı birbirine kattık işte...Sofralarımızı, kapılarımızı, gönlümüzü kapadık.Kapadık da ne ettik?Dünyayı birbirine kattık..!

Dostluk, kibarlık, samimiyet, iyilik maskelerinin sakladığı zehirli tırnakların ne onarılmaz yaralar açtığı, sanki tüylerim, sanki derim, vücudumda tayin edemediğim bir yer duruyor; ben istemeden vardığım bir müdafaa sistemini (aklıma sürünürcesine) kendiliğinden alıveriyor..!

Kendini bir tatlı rüyaya kaptırmış adamı ne diye uyandırmalı..?

Her şeyin fakir elbiseleri gibi lime lime, nem almış sıvalar gibi parça parça döküldüğü zaman, yalnız sen varsın insan..!