Aşkın özgürlük verici bir kalitede olması lazım, sana zincir vurması değil; sana kanat takıp mümkün olduğunca yükseklere uçmanı sağlaması lazım...

Bahar gelip de aniden çiçek açmaya başladığında ve içindeki potansiyel kokuyu dışarıya saldığında işte o kokuyu, o değeri, o güzelliği paylaşmak aşktır.

"Artık kimseye bağımlı olmadığını fark ettiğin an içinde derin bir sessizlik, ferahlama ve rahatlama duyarsın. Bu sevmekten vazgeçtiğin anlamına gelmez. Aksine, ilk kez yeni bir değere, aşkın yeni bir boyutuna kavuşmuş oluyorsun-biyolojik olmayan, diğer tüm ilişkilerden daha dostça bir aşka. İşte bu nedenle dostluk lafını hiç kullanmıyorum ben, çünkü o 'gemi' çok insanı batırdı.."

Kendini sev? Bu radikal bir değişimin temelini oluşturabilir. Kendini sevmekten korkma. Tamamen sev ve şaşıracaksın...

Bırak birlikteliğinizde mesafeler kalsın. Ve cennetin rüzgarları aranızda kalsın. Birbirinizi sevin, ama aşktan bağlar üretmeyin: Bırak aşk ruhlarınızın kıyıları arasında gidip gelen bir deniz gibi kalsın.

Ruhsal hastalıklar salgın boyutuna ulaştı. Artık öyle birkaç kişi ruh hastası değil; gerçek şu ki bütün dünya bir tımarhaneye döndü. Tüm insanlık bir tür nevroz geçiriyor ve bu nevroz senin kendi narsist durgunluğundan kaynaklanıyor. Herkes ayrı bir birey olma hayalini besliyor;sonra da deliriyor. Ve bu delilik anlamsız, verimsiz, yaratıcı değil...

Özgürlük sana meleklerin mertebesine erişme veya hayvanların düzeyine inme şansını tanıyor. Özgürlük bir merdivendir. Bir ucu cehenneme, diğeri cennete uzanır. Aynı merdivendir; seçim senindir ; yönü sen belirleyeceksin..

''Kalbiyle bağlantısını kaybetmiş bir insana tecrübeli derler...."

'Saklamak değil, paylaşmak olsun özün Eleştirmek değil, çözümü göstermek olsun sözün Yıkmakta değil, yapmakta olsun gözün Saldırmak değil, sarılmaktır çözüm... '

Kendine karşı gerçek ol, başka bir sorumluluğun yok. İnsan kendi varlığına karşı sorumludur. Sadece kendi varlığına cevap verebilirsin ve Tanrı sana niye başkası olmadığını sormaz...