Öbür dünyaya olan sevgim beni çileciliğe itmez ve yaşamaktan mutsuzluk duymama neden olmaz. Hepimiz benim hayatı ne kadar sevdiğimi bilirsiniz. Neden öyle olmasın ki? Hayat her şeye kadir olan Allah'ın yarattığı bir şeydir, O onu gözyaşlarıyla ve mutluluklarla doldurur. Dolayısıyla izin verin, insanlar duygularını ve teşekkürlerini sunsun. Ben hayatı tüm renkleri ve sesleri, geceleri ve gündüzleri, mutlulukları ve üzüntüleri, başlangıçları ve sonlarıyla severim. Yaşayan, hareket eden ve etmeyen her şeyi severim. Her şey saf ve erdemlidir.

Kötülük, hastaların çatlakların içinde gizlenen iyiliği görme acizliğinden başka bir şey değildir. Hasta ve zayıf olanlar Allah'ın dünyasında şüphe duyar. Ben hayat sevgisinin ibadetin yarısı, ahiret sevgisinin de ibadetin diğer yarısı olduğuna inanırım. Dolayısıyla, ben de dünyayı bunaltan gözyaşları ve ıstırap, kızgınlık ve öfke, kin ve hainlik, hasta ve zayıf insanların dünyaya getirdiği eleştiriler karşısında şaşkınlığa uğruyorum. Acaba dünyaya gelmemeyi mi tercih ederler? Hiç yoktan yaratılmış olsalardı sevgi besleyebilirler miydi?

İyi bir insan sadece kendisiyle ilgilenerek bilmeden şeytanla işbirliği yapmaz mı?

Daha yirmili yaşlardasın ve senin yaşadığın hayal kırıklığı, insanların hayatları boyunca çektikleri acıların çok küçük bir kısmına denk gelir.

İleriki yıllarda bu olanları, zafer kazanmış gibi hatırlayacaksın. Hadi, sabrına ve inancına güven.

Eğer gerçekten çaba gösterirsen olanları unutmak çok zor olmayacak.

Belirsiz şartların belirleyici olmasına izin vermeye hazırdı.

İnsan adını, unutulmam için alır, değişmeyen kalp de olmaz.

Kaderimizi kontrol edebildiğimiz sürece zamanın bir önemi yok.

En büyük kusurlarımdan biri, duygularımı ifade etmekteki başarısızlığım.