Varsa bu dünyanın bir kepengi, onu ben indireceğim!

Baktım yüzüne. Anlasın diye. Yerin ne kadar dibinde olduğunu!

Bir ultra diktatörlükte asla yapılmaması gereken bir şeyi yapıp, halkı korkaklıkla suçlayınca da hak ettiği cezayı görmüştü!

Ben bir kurbandım ve kimse bunun aksini iddia edemezdi. Hatta öyle bir kurbandım ki bunun tersini söyleyebilecek her insanın katili olabilirdim!

Maddenin, olmayan bir haliydim. Olmaya da niyetim yoktu...

Sayın seyirciler, bugün elimize geçen bir habere göre, Dünya olarak bilinen bir gezegende insanlar doğdu, yaşadı ve öldü. Şimdi, sıradaki haberimize geçiyoruz...

Neye inanmak istiyorsan, ona inan! En azından, kendinden başka, kimse seni kandıramaz. 21.yüzyıl şartlarında, bu da, hiç yoktan iyidir, değil mi?

Bedenini dik tutan, omuriliği değil, disiplindi.

Peki, zararın neresinden dönsen kârdır? Yani, tam olarak neresidir orası? Çünkü zarar da bir yere kadar zevk verir, değil mi? Sence de öyle değil mi?

Ağladım. Hem de istediğim kadar! İnsanın gerçek özgürlüğü buydu: İstediği kadar ağlayabilmek. Belki bir de, istediği şeye ağlayabilmek...