"Bazı insanlar... yaşlandıkça akıllanırlar. Ne yazık ki, bir çok insan sadece yaşlanır..."

" Berabere sonuçlanan hiçbir şeye inanmam. Bu kaybetmekten korkan insanlar için uydurulan bir bahane.. "

"Lisans eğitimimi burada alacağım ve sonra en iyi arkadaşım, Ian ve ben uçuş okuluna gideceğiz. Pilot olmak istiyorum. Sen ne olmak istiyorsun?" "Mutlu," dedi gülümseyerek. Bu harika bir cevaptı...

Birinden hoşlanmaya başlayan biri için durum böyleydi. Hiçbir yerdeydi, sonra birden her yerdeydi, istesem de istemesem de...

"Bazen hiç konuşmamak çok daha fazla şey söylemekti..."

Kendini umutsuz hissetmene neden olabilecek bir gerçeği öğrenmeyi mi tercih edersin?Yoksa yalanlara inanmaya devam etmeyi mi..?

"Gözlerini aç," dedi kısık bir sesle. Gözlerimi açınca elini uzatıp gözyaşımı sildi. "Ağlıyorsun." Ona güven verircesine gülümsedim. "Sorun değil. Bunlar güzel gözyaşları..."

Umarım zekâ ağırlıkla ölçülüyordur ve aldığım mantıklı kararlar birkaç aptalca karara karşı ağır basar...

Hayatta insanı yere yıkan şeyler birer sınavdı, pes edip yerde kalmakla silkelenip yere düşmeden önce durduğundan daha dik bir şekilde ayağa kalkmak arasında bir seçim yapmaya zorluyorlardı...

Üzüntü ve yalanlarla dolu yeni dünyamda, bir kez daha bu umutsuz çocuk beni gülümsetmenin bir yolunu bulmuştu...