Dostluk senin parmağın kesildiğinde benimkinin kanamasıdır. (Yılmaz Erdoğan)

Ne olursa olsun!... Yaşamaya mecbursun!... (Bulutsuzluk Özlemi)

"Kendinize mi alacaksınız?" sorusuna,
"Hayır sevgilim için" yanıtını verdi, ihanete uğramış güzel bir kadın, av malzemeleri satan bir dükkanda avcı bıçaklarını incelerken...

Aşk, yalnızca içeriden yıkılabilen bir kaledir. Sadece aşıkların birbirini yemesiyle yok olur.

"O ilk kıvılcımdan bir dostluk ateşi yakamazsanız, uğruna dünyayla savaşabileceğiniz insanı bir iç savaşta kaybedersiniz..."

Veda etsek de biliriz ki aşk, her daim ihtimal dâhilindedir.

Doludizgin bir nehrin sularına nedensiz düşüvermiş solgun yapraklar gibi taşıyor hayat bizi...Karanlık bir meçhule doğru akıyoruz... Nehrin sonu ya dingin bir deniz ya cehennemi bir çağlayan,bilemiyoruz.Biçare,sürükleniyoruz.

sürüden ayrılan koyunları sevdim hep,
bir de kendi bacağından asılmayanları.
Kendimle yaşadım en büyük kavgalarımı.
İçimdeki çocuklar tahterevalli oynadı hayatla;
ben seyrettim...

Zamanında ülkenin düşünen gençlerini gömenler, bugün gençlerin düşüncesizliğinden sorumsuzluğundan şikayet ediyor.

Herkesi potansiyel suçlu gören bir paranoya;''Ya bizdensin ya onlardan'' dayatması;''En doğru hayat tarzı bizimki'' fanatizmi;''İyilere karşı kötüler'' kamplaşması:milliyetçi bir hezeyan;şiddete dayalı çözüm tutkusu;toplu intikam çılgınlığı;en ufak itiraza tahammülsüzlük;her sağduyu çağrısını ihanet sayan bir gözükaralık... İçselleşmiş, kendiliğinden, sıradan bir faşizmin alametleri bunlar...