Yaşam öyküleri, sanıldığınca karışımsız değil, karışımlıdır. Her bir yaşam öyküsü, öbür yaşamların parçacıklarıyla tamamlanır.

Ne iyi olurdu, herkesin, Ben yalan söyleyebilirim, Ama sen değil... Bir, sen'i olsaydı.. Ne iyi. Şimdi herkesin bir sen'i var. Yalan söylediği.

?Ya farkıma vardığında, Farkın kalmamış olursa..? "

Bana adimi soracaklar Unutacagim Söyleyecekler Anlamayacagim.

?Ya farkıma vardığında, Farkın kalmamış olursa..? "

"...Bana surat asma hayat; Misafirim sonuçta kalkar giderim..."

Herşey senin yüzünden Deyip çıkmak vardı aradan Ama ben bilirdim ki Benim yüzümdendi de çoğu zaman.

Ağlama, Ağlamak Biraz öteye kaçmaktır. Ağlamak, Hüzünle anlaşmak, Ve kucaklaşmaktır. Ağlamak Sığınmaktır ne olsa, Avuç açmaktır. Uzak da olsa, yakın da olsa Biraz onu öteye itmektir. Kişinin en kolay mutsuzluğu Ağlamaktır, geçistirir umutsuzluğu. Daha zoru var, susmak zor Susmak bir Ağaç, dallarında, Susmak, ağlamaları da tutuyor...

Bir ömür boyu , Çekersin aşk-ı sevda'dan, Yanarsın bir yaşam boyu, Yazarsın destan destan, Uzaktan yakından, İçinden dışından, Gelir, Bir bakışta okurlar Sağolsunlar.

Siz güzellikleri yitirmişsiniz Sanki hiç bitmeyecek bilmişsiniz Nasıl çıkıyordunuz, bir hatırlayın Oysa ki bakın şimdi inmişsiniz. Bir sözü dinlemeden, anlamadan Bir bakışı olsun tamamlamadan Aşkın yollarında yalanlamadan Sevdadan, vefadan silinmişsiniz.