Sözcükler yan yana geldikçe Birbirlerini soyarlar hastasının elinde; Birbirlerini giydirirler ustasının elinde...

Ağlama, Ağlamak Biraz öteye kaçmaktır. Ağlamak, Hüzünle anlaşmak, Ve kucaklaşmaktır. Ağlamak Sığınmaktır ne olsa, Avuç açmaktır. Uzak da olsa, yakın da olsa Biraz onu öteye itmektir. Kişinin en kolay mutsuzluğu Ağlamaktır, geçistirir umutsuzluğu. Daha zoru var, susmak zor Susmak bir Ağaç, dallarında, Susmak, ağlamaları da tutuyor...

Kimi zaman Söylemek zor, Çoğu zaman Dinlemek. Diyor bir nokta Başka bir noktaya. Bilmek: Noktadan noktaya.

Ya çok sevdiğimden, Ya da sen inandıramayınca Bir dava açtım. Yargılama aşk katında sürdü Ve savunma hakkını Sonsuza sınırladım. Duruşmada yalnız gözlerdir tanık, Eller,kollar bağlanmamıştır... Yolunda karar aldım. Sevide de,kinde de - Bir üstü olmadığından - Temyiz yolunu kapadım. Taraflardan sen, özgür ceza'ya... Ben, ağır-ceza'ya çarptırılmıştır... Cezayı onayladım. Bu davalısız, davacısız yargılamada Seni bensizliğe, beni sensizliğe bırakma kararı alınmıştır, Duruşma kapanmıştır. Ne kağıt yırttım, Ne kalem kırdım... Aldım kalemi elime, Bu dava dosyasını yazdım.

Ölenleri unutma.. Ama Yaşayan var ise Onu sev Sev ama..

Ağlamak unutmak kadar kolaydır inan...Sevin ağlayabiliyorsan.Sevinağlıyorsan...Gül ağlayabiliyorum diye,gül ağlıyorum diye.Sana birşey yapamam,ağlayamıyorsan! Özdemir Asaf

Ağlamak unutmak kadar kolaydır inan...Sevin ağlayabiliyorsan.Sevinağlıyorsan...Gül ağlayabiliyorum diye,gül ağlıyorum diye.Sana birşey yapamam,ağlayamıyorsan! Özdemir Asaf

Aşk; görmekten çok özlemeyi sever, dokunmaktan çok düşlemeyi. Ve aşk öyle haindir ki; Nerde imkansız varsa gider onu sever. - Özdemir Asaf

Aşk; iki kişinin sokak kavgasına benzer, çünkü ayıran hep bir yabancıdır. - Özdemir Asaf

Onu kırmış olmalı yaşamında birisi. Dinledikçe susması, düşündükçe susması. Tek başına iki kişi olmuş kendisiyle gölgesi, Heykelini yontuyor yalnızlığın ustası...