Aman gözünü dört aç, uyuyan balığı akıntı götürür.

Üstelik, yaşlıların beyinleri kurur, boş bir kafatası içinde bilya gibi şangırdayan buruşuk bir cevize dönüşür.

Yalnız olmamızı isterler, çünkü ermiş olmak için yalnızlığın gerekli olduğunu sabırlar, bilmezler ki yalnızlıkta günah eğilimi daha fazla olur.

Yalnız olmamızı isterler, çünkü ermiş olmak için yalnızlığın gerekli olduğunu sanırlar, bilmezler ki yalnızlıkta günah eğilimi daha fazla olur.

Dün, sen her zamanki gibi bir gün yaşadın: Anımsamaya değer mi bilmiyorsun. Yatak odasının yarı karanlığında öylece yatarken, ne olduğunu değil, ne olacağını anımsamayı yeğliyorsun. Gözlerin, kendi yarı karanlığında geriye değil, ileriye bakmaktan yana, çünkü geçmişi nasıl önceden görebileceklerini bilemiyorlar.

Hepimiz geçmişimize karşı az çok böyle isyan ederiz. Neden? Çünkü şimdi bildiğimizi eskiden bilmediğimiz için utanırız.

"Başkalarına hiç ilgi göstermiyoruz. Kendimize bile ilgi göstermiyoruz. Bizsiz olup bitenlere, her şeyin rüzgar gibi yanımızdan geçip gitmesine aldırmıyoruz..."

"Yetenek, ne kadar müthiş olursa olsun, tek başına yeterli değildir, bir kalkan tarafından korunması gerekir.."

Herkes teselliye muhtaçtır. Sokaktaki başıboş köpek bile kendisine yuva verip yıkayacak, kol kanat gerecek bir sahip arar. İnsan, başkasının hayırseverliğine muhtaç olunca başını sokacak bir yuvayla bir lokma yemek de kıymete biner. Kafesteki kuş verilen yem için minnettardır ama özgürce uçmak ister; kaçıp gidince de yemini özler...

Beni küçük görüyorsunuz; deli olduğumu sanıyorsunuz. Siz zamanı ölçmeyi biliyorsunuz. Oysa, ben bilmiyorum. Önce değişmediğimi hissettiğimden, sonra değiştiğimi hissettiğimden. Fakat ne olursa olsun, zamanı sonsuza dek yitirdim önce ile sonra arasında. Yalnızca hiçbir şey hatırlamayanlar ve hiçbir şeyi hayal etmeyi bilmeyenler zamanı ölçebilir. Önce ve sonra diyorum ama daima önce ve sonra olan çünkü sonsuz olan; mükemmel bir birlikte, aşıkane bir birlikte sonsuz olan eşsiz bir andan bahsediyorum