Yeni yasalar isteniyor veya eski yasanın iptali isteniyor; ama prangalar taşıyor olmaktan yakınılmıyor. Taşınan bu prangalardan biri oto-sansür, diğeri ise dayatılmış gündemin tasdikidir.
Türk Siyasi hayatında rol almış unsurlar hangi sebepten ötürü belli bir konumu korumakta olduğu hakkında konuşmaz. Kimse neyin nesi olduğunu söylemez. Her siyasinin elinde niçin oto-sansür yaptığına dair bir çok bahane vardır: Söylenecek şeyin orası ya yeri değildir veya ne denilecekse onun henüz vakti gelmemiştir yahut o sözleri sarf etmeye değecek bir muhatapla karşılaşılmamıştır. Bizler siyasileri kendi kendielrini tasvir ve tarif edişleriyle tanımayacağımızı, çünkü kendileri hakkında konuşurken sözlerini oto-sansüre uğrattıklarını biliriz. Siyasiler kendilerinden daha ziyade hasımlarının tasviriyle uğraşır, onları belli bir biçimde tarif ederler. Elimizde siyasiler hakkında hasmane tariflerden başka bir şey yoktur.
İkinci pranda: Siyasi düşünce dayatılmış gündemi tasdik ile etkinlik gösteriyor. Siyaset adamları bulundukları konumun tarihi değerini reddederek dünyada sözü geçen güç odaklarının fiilen dayattıkları gündemin maddeleriyle meşgul oluyorlar. Bu durum oto-sansür dolayısıyla ortaya çıkan sakıncalardan daha büyük bir ağırlık yaratıyor. Böylelikle siyasi düşüncenin özgürleşmesi muhtecadan mahrum bırakılıyor. Eğer özgür düşünce sadece bir gündem dayatmanın başka bir şeye dalalet etmeyecekse ülke hesabına kazanılan ne olacaktır? Özgür olmayı emretmenin, düşünceyi haysiyetten arıtmanın mantığı nedir?